23. રામકૃષ્ણ એના પ્રસિદ્ધ ગ્રંથ કોઇ નથી:-રાધાકૃષ્ણના વિલાસનાં પુષ્કળ પદ્ય છે. ન'દનદનનાં પ્રેમ પદ્મ, પ૬ ૧૯’–રાગ ગરમી. નદના સલુણારે મારા નદનારે, લાલ; ઉઠતાં ખેસતાં તે જીવણુ સાંભરે, લોલ; તે મુને નાંખી છે ક્દમાંરે, લાલ. કાને પડે છે. ભણુકારડેરે, લાલ. મુને જતાં તે છવણુ સાંભરે, લોલ; કાળાએ તે કઠથી નાતરેરે, સૅાલ. હું તેા અબકીને જોવા નીસરીરે, લાલ;ઢવાનાં અબર વીસરીરે, લોલ. પાણીડાંતે મસે હુ તાસ'ચરૂર, લાલ; એક ઢળુ તે ખીજી' ભરૂ'રે, લોલ. જાણું જે વાર લાગે બીરે, લોલ; મેહનની મેારલી સુીરે, લોલ, પેલાં દુરીજન દેખીને બહુ હસેરે, લોલ; મારે મન તે કાતક વસેરે, લોલ. મારી આંખડીઉલટી તમ ભણી, સેલ; ખસ્યું! ધડા ને પડી ઉઠ્ઠણીરે, લોલ. પેલી તણુંદી ખાલેછે ઉછાંછલીરે, લોલ; જાએ વહુવા વાજે વાંસળીરે,લાલ. ગાંદરે ગાવડી ઢેલવુ રે, લેાલ, ચેોદશ નાં ફેરવુરે, લોલ. પેલા ઘેઠેલાની હારમે હું મળીરે, લેાલ; પરભા નથી મારે તુ ધણીરે, લોલ. હીડાલા ખાટે અમો હીડતાંરે, લોલ; વારાફ્તી ધરી ખીચતારે, લાલ. સુણમાં શેરી શેરીએ આવતાંરે, લોલ; મેહન મેરલી વગાડતારે, લેલ રામકૃષ્ણ પ્રભૂ ‘રાચીયેરે, લોલ; નીતપ્રતે ચરણ કમળ જાચીએરે,લોલ, પદ્મ રજી. છમકલડે કેમ રહુ છાની, રસીયા ગાળા, વાહાલા. દુરીજન દેખતાં મારી કાર્ટ, રેપી વરમાળા, વાહાલા. આગે હુ એલવણા લેતી, દુરીજનીયાં ભાગી, વાહાલા.
