૮૪ જૈન કવિ. મોષ તરજના ધાતુની, ધર્મભ્રંશમાં ભાવે રે; અગ્નિ અગ્રિમ વિશ્વથી, લાભે તે શુદ્ધ સ્વભાવે રૂ. પાપ. ન હાય ને હાય તા ચિર નહી', ચિર રહેતા મૂળ છેડેા રે; સજ્જન ક્રોધ તેણુ હવા, જે હા દુનને નેહા રે. પાપ ક્રોધી મુખે કટુ માલણાં, ક’ટક્રિયા કુટભાખી રે; અહિં કલ્યાણ કરા કહ્યા, દાવના તફ્ શત સાખી રૂ. પાપ. ક્રૂર ગો તપકરા, ચરિત શુણી સમ આણે રે; ઉપશમ સાર છે પ્રવચને, સુજશ વચન એ પ્રમાણા રે. પાપ. માન યાધાન ૭ મું' “નિદે જમુનાને તીર ઉડે દેય પખિયાં” એ દેશો, પાપથાન કહે સાતમુ, શ્રીજિન રાજ એ; માન માનવને હાય, દુરિત શિર તાજ એ. આ શિખર ગિરિરાજ, તણાં આડાં વળે; ન આવે વિમળા લેાક, તિલાં કિમ ટળે. પ્રજ્ઞામદૂતપમદ વળ, ગાત્રમÈ ભયા; આજિવિકામવત, ન મુગત્યે અગી કા. ક્ષમાપશમ અનુસારે, જો ગુણ વહે; રો મદ કરવા એહુમાં, નિર્મદ સુખ લહે. ઉચ્ચભાવ દંગ દેજે, મજ્વર આકર; હાય તેના પ્રતિકાર, કહે મુનિવર ખરે. પૂર્વ પુરૂષ સિંધૂરથિ, લઘુતા ભાવવુ'; શુદ્ધ ભાવન તે પાવન, શિવસાધન નવું. માતે ખાયુ રાજ્ય, લંકાનૂ રાવણે; નરનું માન હરૈ હિર, આવિ એરાવણે, ચુળીભદ્ર શ્રુત મથી, પામ્યા વિકાર એક માટે આવે જિવને નરક, અધિકાર એ. વિનય શ્રુત તપશીળ, ત્રિવર્ગ હણે સવે; માન તે જ્ઞાનના ભજ, કહ્યા છે ભવાભવે. .
