શવિજય. લુ’પક એક વિવેક, નયણુના માન છે; એક જે છાંડે તાસ, ન દૂષણ રહે છે. માને બાજૂ બળિ વરસ, લગે અનશન રહ્યા; નિર્મદ ચક્રી સેવક, દાઇ મુનિ સમ કહ્યા. સાવધાન જિ માન, જે ધ્યાન ધળ ધરે, પરમ સુજશ રમા તાસ,આલિંગન નિત્ય કરે. માયા યાપસ્થાન ૮ મુ “સ્વામી સ્વયંપ્રભૂ સાંભળે અરિહંતાજી” એ દેશી. ૮૪૭ ગુણવતાજી ગુણવતાજી. ગુણવતાજી; ગુણવતાજી. પાપ થાનક કહ્યું હેમુ સુણા સતાજી, છાંડા માયા મૂળ કષ્ટ કરે વ્રત આદરે સુણે। સતાજી, માયા તે પ્રતિકૂળ નગન માસ ઉપવાસિયા સુણે! સતા, શિય લિયે કૃશ અન ગર્ભ અ'નતા પામશે સુણેા સતાજી, તે છે માયા મન કેશ લેાચ મળધારણી સુા સતાજી, ભૂમિ શજા વ્રત જાગ ગુણવંતાજી; સુષ્કર સરવ છે સાધુને સુણે સતાજી, દુ:કર માયા ત્યાગ ગુણવતાજી. નયન વચન આકારનું સુણેા સતાજી, ગાપન ભાયાવત ગુણવંતાજી; જે કરે અસતી પરે, સુણા સતાજી, તેહ નહીં કરતત, ગુણવંતા કુસુમપુર ધરે શેઠે, સુણા સતાજી, હેડે રહ્યા સવિન, ગુણવતાજી; ઉપરે તમ બીજો રહે, સુણે સતાજી, મુકળ પણ સુજ્ઞ, ગુણુવ તાજી. દંભી એક નિદા કરે, સુણા સતાજી, ખીજો ધરે ગુણ રાગ, ગુણવતાજી; પહિલાને કૂત્તર કહે, સુણે સ'તાજી, બીજાને કેવળ ત્યાગ, ગુણવતાજી, વિધિનિષેધ નવિ ઉપદિસે, એકાંતે ભગવત, ગુણુવતા; તત, ગુણવતાજી, માયાથી અળગા ઢળા, સુણા સંતાછ, જિમ મળેા મુતિ સુરંગ, ગુણવતાજી; મુજવિલાસ સુખી રહેા, સુણા સતાજી, લક્ષ સુણા સંતા, કારણે નિ:કપટી હાવુ, સુણો સતા, એ આણાં છે આવે અગ, ગુણવતાજી. લાલ પાયસ્થાન ૯ મુ. જીરે મારે જાગ્યા કુંવર ામ, તત્ર દેખે દોલત મિલી ન્કિરેજી” એ દેશી. જીરે ભારે લાભ તે દોષ અપાર, પાપ થાનક નવમું કહ્યું, જિરેજી, સર્વ વિનાશનું મૂળ, એથિકુણેનસુખ જીરે મારે સુણિયે બહુ લલ્લુ, જિરેજી, લાભાત, ચર્તિ હરિની કથા, જિરેજી,
