વિ-પૃથ્વી; ધરતી. ઉદયે ઊગ્યા. ઉદ્દાત–ઉગેલું; પ્રકાશ પામેલુ ઉષ્ણાટક—ઉનું પાણી. ઉતમારગ–એ માર્ગ-ધર્મ માર્ગ, ઉપહાર-મામાન. કાશ. ઉલુક- ઘુવડ. ઉદધી-સમુદ્ર. ઉપસ્થ-પુરૂષ જેથી એકળખાઇ આવે છે તે ચિન્હ; સુલ્શેન્દ્રિ. ઉપરત-શાંતિ; વૈરાગ્ય. ઉરવશાલી-મોટા સપૈવાળા-મહાદેવ. ઉસંગઉત્સાહ. ઉદગઅયન–ઉત્તરાયન. ઉદાન-કુંડમાં વસનાર પ્રાણ વાયુ; ઉપશમેશાંત થાય. પાંચ વાયુમાંના એક. ઉદ્દિસ–કહે. ઉવેખીને તજીને; (૨) ન ગણકારતાં. ઉદ્દારી–માક્ષ આપ્યા; તારી, ઉગ્ર–અતિ તીવ્ર; મોટી, ઉદનિમિત્ત-પેટને માટે. ઉચ્ચ:શ્રવાસૂર્યના ઘોડા ઉદખરખરાનું ઝાડ, ઉમટયાં ત્યાં; પૈદા થયાં. ઉડુ-નક્ષત્ર; તારા. ઉડ્ડગણપતિ–રવિ, ચંદ્ર. ઉજ્જૈમુખ-ચે મોઢે. ઉપાધ્ય-ધિકારણુ; હેતુ; પ્રસંગ. ઉપકરણ—સરસામાન; સાહિત્ય. ઉદવસ–ઉદવસ્ત; ઉજ્જડ શૂન્ય. ઉન્મની-માયામાંથી મુક્ત થઇ બ્રહામાં ભળવું તે; આભાની પાંચ અ- વસ્થામાંની એક, ઉચ્છિષ્ટએ ડું ઉપચા-ઉપન્ન કીધા. ઉપનિષદ્વંદ માંડુના વેદાંતના ભા-ઉધરકયા-ઉભરાઇ જાય તેટલા પ્રગટ ઉલસ્પુ –ઉભરાયું. [ગ—પ્રથા, ઉપાન–જોડા. થયા. ઉદ્દેદ-નાશ. તા–કેવડે. કઠિતટ--કમરપર. કિંકણી-ભીનું કમરે પહેરવાનું [ધરે' કુચ—સ્તન. સુમ–પુષ્પ; કર્મુખે1; લાલ ફૂલ, ઉન્માદ–અભિમાનમસ્તી. ઉરવત-ઉડાવે છે. ઋતુધર્મ–સ્રી રજસ્વલા થાય છેતે, ઋચા-ભત્ર; કંડિકા (વેદની) ઋષભદેવ--હરિને ચોવીશમાંના એક અવતાર. ઋતુરાજ–વસતઋતુ; કામદેવ. ઋતુમૂલ-પેહેલા ઋતુ-વસત ઋતુધ્વજ-કામદેવ, કામકેલિ-રતિસુખ; તિરમત, કાલી” એ નામના પાતાળના સર્પ હતા. કાયાપનીએ નામની દેવી; કુંભસ્થળ-હાથીના કપાળપરના એ કુબડી કુબ્જા. [ઢકાલમણાં.
