ચંદ્રહાસ આખ્યાન. ભાર; મહારાજા મંદીર આવિયે, શંભુ થયા ? કૃપાળ; ધાલી નામે પ્રેમદા, તેણુિએ પ્રસન્થેા ખાળ. સર્વા આનંદ પામ્યુ, ઉધડવું વાંઝિયાં ખઢ માસના બાળક થયા, ભૂપતિ હળ્યોં અપાર. ત્યાં એક દિવસ અસુર આવિયા, પાપી પડિયા છૂટી; મધ્યરાત્રે માર્યો મહીપતિ, ને નમ્ર લીધું છૂટી. પેલા ખાળકને ધવરાવતિ, સુધાર્મિકની દાસી; રાજપુત્ર ત્યાંથી સંતાડ્યો, ધાવ છૂટી ત્યાંથી નાસી. રાત દિવસ તે હીડે રામા, સુત સાંતી† સાડામાંય; કૌતલ દેશ આવી ચઢી, ત્યાં કુંતલ નામે રાયફ્ ધૂછ્યુદ્ધિ નામે પ્રધાન વસમા,§જેના રાજ સેનમાં ભાર; વિશ્વ જીતી વશ કર્યું, મન વિષે મહા અહંકાર. તે ગામમાં દાસી ઠરી, સૂત સંગાતે નેટ; દામણી થઈને ધંધા કરતી, દાઢેલે ભરતી પેઢ. ખાંડવું દળવું અને કેવું, કાનાં વાસીદાં કરતી; કાનાં પાત્ર પખાળે એઠાં કાહડે, કાનાં પાણી ભરતી. દિન દિન પુત્ર માટા થયા, શેરિયે રમવા જાય; લા જાતાં જોવા રહે, એ કુંવર કરી કાય. શરીરે સુવર્ણ સરિખા, શાતા અતિ રંગ; દાસી તે ભસ્મ કરી ઢાંકે, કુંવર કરું અંગ એક દિન દાસીએશયન ઢીલું, પુત્રને રાખી પાસ; એવેકાએક તેડવા આવ્યા, વેહેવારિયાના દાસ. ઉપ ધાવ ઉતાવળુ છે, વસ્ત્ર ધાયાનું કામ; સ્વામી મારે તેડે તુજને, આપશે બહુ દામ. મધ્યરાત્રિયે ચાલી માનુની, સુતા મૂકી ખાળ; લાભે તે કાંઈ પ્રિઝ્યું નહીં, આવ્યા તેને કાળ. મન ક્ષર્યું. નસે ત્યાં.. .
૯ ૧૦ ૧૧ ર ૧૩ ૧૪ ૧૫ ૧૭ re ૨૦ પા રાયનું મ્યું વાંઝિયા મેહેણું; ષડ માસને અવકુંવર નિખ્યા, રાજા હરખ્યા ↑ સંતાડી. ↓ પા “રાજ કરે ત્યાં તલરાય ” હું પા“ નામે પુરાહિત ૧૯
