પા અભિમન્યુ આખ્યાન, ઢાળ. કાળા કહેતી ક્રુષ્ટ મુજને, કાણે પીડ્યા તુય, આંખડિ ભરે આંસુ ખરે છે, અનમના છે ય? પુત્ર વળતુ ખાલિયા, તમેા માતાજી વિધારા; સર્પ સર્વે મેહેણુદીધુ, મને કહ્યૉ નારે. કાણુ સ્થાન આપણુ, ને કાણુ મારે। આપ; ઉદર ભરવા ત્યાં રહ્યાં કાં, જે મેહેણુ દે છે સાપ. વચન સાંભળી કુવર કેરાં, ગળગળી થઈ નાર; સુખ સાંભર્યું સ્વામિતણું પછે, તેણે ભરતી વાર. પુત્ર મુજને શુ પૂછ્યુ એ, કહ્યું કંઇ પેરે જાય; પેટ ભરે। પરવશ થકી જે, લખ્યું છેદન ન થાય. બાપ તારા મહા ળિયા, અયદાનવ એનું નામ; તેણે ચૌદ લેાક છત વશ કર્યો, પણ કૃષ્ણે ફેક્યો ઠામ. એવું સાભળીને સુત ખેાથૅા, મેં આજ જાણી પેર; શ્રીકૃષ્ણના કટકા કરું, પછે વસુ બાપને ઘેર. જનની કહે જુગદીશ મેટા, તુ ન હૅાય તેઢુની જોડ; જાતે એકલા, હરીને જાદવ છપ્પન ક્રૉડ. તાત તાહરા છતતે, તે મહાદેવનું વરદાન; તુંને ! ઓળખૈની, બેસી રહે સ્વસ્થાન. વળતુ અહિલાયન આચરે, જઈ ઈશ્વરને આરા; અમર થઈને સંધારુ હૈ, જાદવનુ ફળ ખાધુ. એવું કહીને ઉતપત્થા, માતા મૂકી મામા પાસ; વાર્યું કાઇનું કીધુ નહી, તે પરવર્યો કૈલાસ. નવે દ્વાર ધન કીધા, બાંધ્યેા શ્વાસેાચ્છ્વાસ, જમણે પગને અંગુઠે, ઉભા રહ્યો ખટ માસ. પછે પંચવદન પધાર્યા, હવા અતિ તુષ્ટમાન; માગ માગ રે ખાળક, આજ ઇચ્છિત માગ વરદાન.* અહિલેાચન આવી નમ્યા, સદાશિવને ચહ્યું; વરદાન આપે। એટલું, હુથી કૃષ્ણ પામે મણું, ૦,મહાદેવ કહે માગ વરદાન. 66 ૪ t ૧૩૫ છ ૧૦ ૧૧ ૧૨ ૧૩ ૧૫
