રૂપર સામાટ ચિરંજીવી જોડું ધરતણુ, વાધે જશ તે બહુ સુખ ભણું; મા કેહે સુત વહેલા આવજો, પદ્મીની પરણી લાવશે. દાહસ. વચન માતનું શિર ધર્યું, ત્યાંથી ચાલ્યા જાય; સામે જઇ ઉભા રહ્યો, જ્યાં છે રાજ સભાય. શીર નમાવ્યું તાતને, સત્તાને કર્યો જીહાર; રાજા મે ત્યાં જઈ, ચરણે નાકુમાર. રાળ મુખથી ખેટલીધે, જે જીત મારા હાય; વનમાં જાજે એકલા,સાય ન લેઈશ ફ્રાય. હું ને અન્ય અમારા, નકરું કાની આશ; જે કા સાથે સંચ, સુત ચાત્રે ના. સેવક સાથે સચરે, તે કાયરનું કામ; જાણે વનમાં એલા, પુષ્પસેન મુજ નામ અસ કહિ પા વળ્યા, ન હાય મન ઉચ્ચાટ; પ્રધાનપુત્રે નિરખિયા, ઉપજ્યા મન ગેંગાઢ. પ્રધાનમુત પાળે વળ્યા, હૈડું ગઢિ જાય; સાથે મારું મમ કર, વારી રાખે રામ. વળતી નિજ નારિ કને, આવ્યા રાજકુમાર; નારે નિરખ્યા કંથને, કીધું ન અપાર. નારિ પ્રત્યે નેહનાં, શાં વચન એ ચાર; એ જીવશું તે ખાવશું, નહિતા કાટી જુહાર. થાપાઈ સ્ત્રી કહે અથકી ઉતરા, મારે હાથે ભેાજન કરા; મુજને સાથે તે આજ, સફળ થાય સૌ મારાં કાજ; પ્રીતે પાનની ખાડિ કરું, મારે હાથે મુખમાં ધરું. દાહસ. શું કહેા, હું તાતનું, ધિ નવ પીઉં વાર; મારા અવતાર. ભાજનનું અને વચન ન પાછું તે અૌથી ઉત્ત, લાજે જનની આજ; હાલ હાલ રી શાખ ઘો, જે ડાં કાજ. ૧૪૮ ૧૪૯ ૧૫૦ ૧૫૧ પર ૧૫૩ ૧૫૪ ૧૫૫ ૧૫ ૧૫૭ ૧૫૮ ૧૫ ૧૦
