૩૮૨ શામળાદ સંગીત શાસ્ત્ર સુજાણુ, કાક શાસ્ત્રની ચાતુરી; તેમાં તે પરમાણુ, મેહ ઊપજાવ્યા માનુની. કામ સ્વરૂપી નામ, રાજસભા રીઝી રહી; આવી તેણે ઠામ, પ્રણામ કીધા રાયને. વિપ્રને નામ્યુ શીશ, અચળ રાજ નૃપ તુજ રહા, જીવા ફ્રાડ બત્રીશ, મહિપતરીયે। મન વિષે. શુ ખલિત સહુ થાય, નારી નૈણે નિરખતાં; તે નીરખી નહી જાય, અન્ન ઉકલ્યા પાન ફળ. મન ગમતાં ભાજંન, નાચ ા પછી નૃત્યચકી, રીઝી રહે રાજંન, પ્રધાન આદિ પંડિત સહુ. રાણી ને વળી રાય, નાનુ મોટું સહુ। જોવા જાય, શાભા શ્વેતાં સારંગીના અવાજ, તારકશી તે તમુરા; જંત્ર આરે પખવાજ, રંભાની શોભા શ્રેણી. માંડ્યો ગુણુકાએ નાય, વસ્ત્ર ઉતાર્યો ચક્રમાં જઈ; સુખડ તાસ, અંગ રંગ શ કેશરી પ્રીમળ પુષ્પ અપાર, ભમે ભ્રમાં બહુ ભાતના, ધરતી ન સહે ભાર, લીલાં પીળાં કાર્યમાં. કીધા સ્મૃતી ઉપાય, ધ્રુદડી ક્રૂરતી નીસરી; શાત્રે તેની સભાય, સર્વ જણા વિસ્મ થયા. જાણી વહ્મ વિવેક, સકળ સભા નિરખે સહુ; કાઈ ન પામ્યા છેષ, નગ્ન રહીને નૃત્ય કરે. સહુા ચુકયા જૈન, સવા પહેાર ફરી કુદડી; કાઇ નવ જાણે મંન, શુદ્ધ યુદ્ધ ભૂલ્યા સર્વકા રમત કીધી ત્યાં ભંગ, વસ્ત્ર પહેર્યો ચક્રમાં જઈ જોઈ રામાના રંગ, રાજા મન રીયેા છું. આપ્યા બહુ તે ખાર, અત્રણ રથ અતિ પિયા; ભારે ગરથ ભંડાર, અન્ન અને રથ પાલખી. આપ્યાં અતિસ સાર, સલામ કરી શિરપર ધરી; મન માન્યા બહુ ભાર, એક માસ માંહી રહે. નગરનુ; રીઝમાં. ૫૫૫ ૫૫૬ ૫૫૭ ૫૫. ૫૫: ૫૦ ૫૧ પર ૫૬૩ ૫૬૪ ૫૫ ૫૬૭ ૫૨ ૫}
