પર૪ અખે.. સત સગે સર્વ સમજે, પશુ ઢળી થાય પાત્ર; સંત કૃપાદૃષ્ટિ કરે , નવપલ્લવ થાય ગાત્ર. કામ ક્રોધ લેાભ મેહતાપે, બળી રહ્યાં જેતુનાં મન; તે જીવને ટાઢા થવાને, સત તે પરજન્ય. મમતા ધાણીએ ખેતર્યાં, જીવ ચઢચા કાળને હાથ; તેને સંત કૃપાદૃષ્ટિ કરીને, કાપી મૂકે જેમ કેસરી કેરા ગંધથી, ભાઈ કરિ નાથ. પલાયે કાઢ્ય; 1.9 ' ૯ તેમ સંત કેરા શબ્દ સુશ્રુતા, બંધન જાય ભવકાઢ્ય કહે અખા એ ફામ મહાટા, ઠરવાના છે જંતને; ફરી ઠામ ત્યારે જીવ એસે, જ્યારે સેવે રિ ગુરુ સંતને. પદ ૮ મું-રાગ સિંધુડા, હર હરિજન અળગા કરી રખે ગણા, સંત સૈન્યા તેણે સ્વામિ સવ્યા, નિર્ગુણ બ્રહ્મ સગુણુ સત જાણવા, જેમ હ્નિથી તેજવંત થાય દીવા. હાર. અગ્નિથી દીપ થાય બહુ આદર કર્યો, દીપથી દીપ તે થાય સહેલા; તેમ જ્ઞાનિની મૂર્તિ તે જાણા ગાવિંદની, તન્હા ભગવાન ભેટ જ વેહેલા. હર. દૃષ્ટિ ઉપદેશ આપે માહેાટી કળા, જે થકી જનનાં કાજ સીજે; સૈવતા સુખ હાયે અતિશે ધણું, બે સદ્ગુરુસ્કેરુમંન રીઝે. હરિ. પ્રત્યક્ષ રામ તે તત્વવેત્તાવિષે, જેમ કુંડવિષે ન દિસે મન કર્મ વચને સત ભજસે અખા, તેનું ચૈત દેખી મન હિજ હીસે. હરિ. કડવું ૩૩ મું–રાગ ધન્યાશ્રી સંતસંગ કીજે વળી વળી જનજી, તે અનુભવ વાધે આવેા નિદિનજી; માયા ઉપરથી ઉતરે મનજી, હરિયું ટળરો ભિન્નાભિન્ન. ૧ પૂર્વછાયા. ભિન્ન ટળે વસ્તુ મળે, માટેા મહિમા હસ્જિનના; ચૈતન્યસાગર માંહે ભેળે, મધ્યાસ ઢળે આ તંનના શાભે વિતવ્ય સંતજનક્રૂ, ભવમહિ તે અત્ય, સુખદાયક તેને ડ્રાય સહુકા, જેને સંત સાથે ઢાય ત્ય. સંત આપ સરીખા કરી મૂકે, એવી તે સંતની પ્રીત્ય; જેમ વેહેરા ન કરે વરસતાં, એવી છે ધનની રીત્ય. ૧૦ ૧૧ 3 X
