ચક્ષુ મધ્ય ચૈતન્ય વચ ચાસન ટીકી મા,
જણાવવા જન મન્ય, મધ્ય માત કીકી મા. ૨૭
અણૂચર તૃણચર વાયુ, ચર વારિ ચરતા મા,
ઉદર ઉદર ભરી આયુ, તું ભવની ભર્તા મા. ૨૮
રજો તમો ને સત્વ, ત્રિગુણાત્મા ત્રાતા મા,
ત્રિભુવન તારણ તત્વ, જગ્ત તણી જાતા મા. ૨૯
જ્યાં જયમ ત્યાં ત્યમ રુપ, તેં જ ધર્યું સઘળે મા,
કોટી ધુંવાડે ઘૂપ, કોઇ તુજ કો ન કળે મા. ૩૦
મેરુ શિખર મહી માંહ્ય , ધોળાગઢ પાસે મા,
બાળી બહુચર આય, આદ્ય વસે વાસો મા. ૩૧
ન લ્હે બ્રહ્મા ભેદ, ગુહ્ય ગતિ તાહરી મા,
વાણી વખાણે વેદ, શી જ મતિ માહરી મા. ૩૨
વિષ્ણુ વિમાસી મન્ય, ધન્ય જ ઉચ્ચરિયા મા,
અવર ન તુ જ થી અન્ય, બાળી બહુચરિયા મા. ૩૩
માણે મન માહેશ, માત મયા કીધે મા,
જાણે સુરપતિ શેષ, સહુ તારે લીધે મા. ૩૪
સહસ્ત્ર ફણાધર શેષ, શક્ત શબલ સાધી મા,
નામ ધર્યું નાગેશ, કીર્તિ જ તો વાધી મા. ૩૫
મચ્છ કચ્છ વારાહ, નૃસિંહ વામન થઇ મા,
એ અવતારો તારાહ , તું જ મહાત્યમ મયી મા. ૩૬
પરશુરામ શ્રીરામ રામ, બળી બળ જેહ મા,
બુદ્ધ કલ્કી નામ, દશ વિધ ધારી દેહ મા. ૩૭
મધ્ય મથુરાથી બાળ, ગોકુળ તો પહોત્યું મા,
તેં નાખી મોહજાળ, કોઇ બીજું ન્હોતું મા. ૩૮
કૃષ્ણા કૃષ્ણ અવતાર, કળી કારણ કીધું મા,
ભુક્તિ મુક્તિ દાતાર, થઇ દર્શન દીધું મા. ૩૯
વ્યંઢળને નર નાર, એ પુરુષાં પાંખોં મા,
એ આચાર સંસાર, શ્રુતિ સ્મૃતિએ ભાખું મા. ૪૦
જાણ્યે વ્યંઢળ કાય, જગ્ત કહે જુગ્ત મા,
માત મોટો મહિમાય,ન લ્હે ઇન્દ્ર યુગત મા. ૪૧
