જ્ઞાન બત્રીશી. આ રાવણ જરાસંધ જેવા, કઈ ઉડી ગયા એવા એવા; કંઈ માન્યું નહીં પા ઘડી રહેવા, દાસ ધીર! હરિ ભજ દ્ના, તમે ચતુર થઈને કેમ ચૂકા; બળતામાંથી કાઈ ખૂંકા અચલ મન ૪ એક બડી પ્રભુની ચેઠ નવ થઈ, ગેટ મર્કટગધવ તો જ્યારે, મહા દુ ખ કષ્ટ વેઠતા હતા ત્યારે; મનુષ્યા દ દીધી તને કતારે. પ્રેમ પ્રીતે હરી ગુણ ગાળ્યે, તમે સદ્ગુરુની સંગત સહાજે; દાસ ધીરા ધણીને મારગ ધાને પદ્મ ૨૭ મું મન મૂઢ ગમાર, મારે મણના તારે માથે માટે છે; કરે અતર વિચાર, હરિના નામ વિના ખેલ સધળા ખેાટે છે. દ્રવ્ય દારા દિકરા પિતા માતા, કુટ્ટુબ સહાદર ભગની ભ્રાતા, અંતકાળે કરે કાણુ તારી સહાયતા સાચી વસ્તુનેજીંડી કરી જાણે છે, તમમિયા મુખને માણે છે, મારું મારું કરી તરીલા તાણે છે મન ગ્ અડધી ઉમ્મર તે નિદ્રામા ગઇ, અડધી ઉમર મારુ મારુ કરતાં વહી, મન ૩ પદ્મ ૨૮ મું. ગરડગº ગયા, પહોત્યાંના પરમાણાં કાઈએ મેાકલ્યાં નહી; કાને ખબર નથી, ક્યાથી આવ્યા, હવડા ક્યા રહેશે જઈ કાળ કે ચરા મહિપતિ મહાપતી, શૂરાપૂરા કઈ સાધ્ય સતા; કાટિ ડુિ ઉપાયે રહેવાય નો કાની વી. ચલ મન ૫ પE મૂળ૦ ૧ મેત ૪ મન પ ટેક . ગડગ- ૧ માથે મરણના માર મોટા છે, જોરાવર જમની ચાટે છે; ખરુ જાણી છે પણ ખૈલ ખાટા છે કઇત્યાગીને કઇ વૈરાગી, સંન્યાસી સ્વામી મુવા ભીખ માગી; ત્રલેાકયમાં તૃષ્ણા કાર્યની નવ ભાગી. કઇ ગયા ને કઈ વહી જાશે, કઈ ગુવતા ગેાથાં ખાશે; થયું ને શું થાશે. હવે શ એક લાખ એંશી હજાર પીર પળ્યા, નવલાખચોથી સિદ્ધ વળ્યા; અયાસી સહસ્ર ઋષિ ધરણી ઢળ્યા. Rડગ૬૦ ૨ ગર્ગ ૩ ગરડશ૦ ૪ ગšગ ૫
