પૃષ્ઠ:Chanparanyaman Mahatma Gandhiji.pdf/૩૬

વિકિસ્રોતમાંથી
આ પાનાનું પ્રુફરીડિંગ બાકી છે
૨૦

________________

૨૦ તીન યાચ પારણ્યમાં આ રિવાજ સૌથી વધારે પ્રચલિત છે. આ પદ્ધતિ પ્રમાણે કાઠીવાળા પ્રશ્નના ફાર્મ એક ખેતરના ચોક્કસ ભાગમાં ગળુ વાવી શકે, અને તે ખદલ ઉધડ રકમ પાછળથી ખેડુ- તને આપી શકે. ઈ. સ. ૧૯૬૦માં એક એકરમાં ૫ ગુઠા જમીન ગળી માટે જીદ્દી કાઢવામાં આવતી, ઈ. સ. ૧૮૬૭ ની લગ- ભગમાં ૫ ગુઠાને ખદલે ૩ ગુઠા નક્કી કરવામાં આવ્યા. ત્યારથી આ પતિનું નામ તીનશિયા પડી ગયું. “પારણમાં ગળીવાળા પેાતાને પગદંડી જમાવતા હતા ત્યારે જમીન ઉપર તેમનો બિલકુલ અધિ- કાર નહેતા. ખેતીયા રાજ્ય પાસેથી થાય વખતને માટે અમુક ગામતા પા લઈ ગળા પાતે પેાતાના જોખમેપા કરતા, પરંતુ તેમાં તેમના સ્વાર્થ પૂરેપૂરા ન સર્યા. એટલે તેમણે ખેતીમા રાજ્યને માટી લાલચ માપ, અમુક ગામની બધી હેસુલ પેતે ભરશે એમ કબૂલી ખેડૂતા પાસે મહેળા પ્રમાણુમાં ગળીનું વાવેતર કરાવવા માંડયું, ખેતીયા રાજ્યને તા ખેડા ખેડા મહેસુલ મળવા માંડયું એટલે તેમાં પ્રજાની ધ્રુવી માહી વલે થાય છે. તેને વિચાર જ રાજ્ય શા સારું કરે ? કાડીવાળાને પણ મળીની પેદાથી મેટા નફા થવા લાગ્યા. એક તરફ ઘડીવાળાના સ્વાર્થ સરવા લાગ્યા અને ખીજી તરફ રાજ્ય નર્મિત થઇ એન્ડ્રુ ઍટલે વચમાં ગરીબ પ્રા ચગદાવા લાગી. જ્યાં સુધી ગળીનું વાવેતર થઈ શકે ત્યાં સુધી ખીજું વાવેતર કાઠીવાળા પોતાના જાવાળા ગામમાં ન થવા દે એ તેા દેખીતુ જ છે. રૈયત ને રાજીખુશીથી અને વાવવાનું ખૂલ ન કરે તો તેમને સમજાવીને, સલાવીને, લાગાવીને અને છેવટે આવીને પશુ ગીના જ પાક કરવાની ફરજ પાડવામાં આવતી એટલુંજ નહી, પશુ કાઠીવાળા સુખે સહ શકે તે માટે ખેડુત પાસે પાતાના ખેતરમાં વીધે ત્રણ ગુપ્ત, પાંચ દશે, કે પંદર વર્ષ સુધી ગળી વાવવાના ખત લખાવી લેન ખપ કેમ દામામાં ૨૫ અને ૨૦ વર્ષ સુધી / શ્વેત પશુ મે ન પુટી ખી આપતા. ખેતમાં માં અળી વાવી તેના નિ .