‘ગાંધીજી સિવાય બીજા કોઈએ અહિંસા આગળ કરી હોત તો કોઈ માનત ખરું?'
‘એટલે ?'
'કહેનાર ઉપર કેટલો બધો આધાર રહે છે ?'
‘હું વાતચીતમાં સારો નથી.’
‘પણ તું વગર વાતચીતે સારો લાગતો હોય તો ?'
‘મને તમારી વાત સમજાતી નથી.'
‘તો ગમાર ! આ મેજ ઉપર તો નજર કર !’
મેજ ઉપર જુદા જુદા રંગના ફૂલની ગોઠવણ કરી અક્ષરો ઉપજાવ્યા હતા. અક્ષરો ઉકેલતાં ગૌતમે વાંચ્યું :
'I love you!'[૧]
ગૌતમે મિત્રા તરફ જોયું. તેની આંખો ચમકતી હતી; તેના મુખ ઉપર આછી શરમથી રંગાયલું સ્મિત હતું.
ગૌતમને મિત્રા અત્યંત મોહક લાગી. ગૌતમનું હૃદય સહજ ધડકી ઊઠ્યું. અવકાશમાં સુંદર સંગીત ચાલતું હોય એમ લાગ્યું. રેડિયો હશે ? આ તોફાનના સમયમાં કોણ રેડિયો ખોલે ?
ત્યારે આવા તોફાનના સમયમાં ગૌતમનું હૃદય કેમ સુખ ધડકાર અનુભવતું હતું ? કોઈ યુવતીનો પ્રેમ શું તેના અભિમાનને સંતોષતો હતો? તેનું પૌરુષ સ્ત્રીનું શૈત્ય માગી રહ્યું હતું ?
કે એ સ્વપ્ન હતું ? તેને હમણાં હમણાં સ્વપ્ન બહુ આવતાં હતાં. ! વિચિત્ર, જૂનાં અને જૂની ઝમકવાળાં ! પ્રાચીન કોતરકામમાં - ગૂંચવી નાખે એવા બહુવિધ સૌંદર્યભર્યાં ! એમાંથી ભય ઉત્પન્ન થાય એવાં અટપટાં પણ ખરાં !'
‘શું જોયા કરે છે ?’ મિત્રાએ તેની સામે જ જોઈ રહેલા ગૌતમને પૂછ્યું.
‘હું સ્વપ્નમાં છું કે નહિ તેની ખાતરી કરું છું.’
'તેની ખાતરી હું કરાવું.’ એમ કહી મિત્રા ઊભી થઈ અને ગૌતમની નજીક આવી.
ગૌતમ પણ ઊભો થઈ ગયો; હિંદમાં ક્રાન્તિ આવ્યાથી જેટલી ચમક એને ન લાગતો એટલી ચમક મિત્રાના અતિ સાન્નિધ્યથી તેના હૃદયમાં ઉત્પન્ન થઈ; અને જ્યારે મિત્રાએ ગૌતમને ગળે હાથ નાખ્યો ત્યારે
- ↑ * હું તને ચાહું છું.
