‘શેઠસાહેબ પાસે.’
‘શેઠસાહેબ નથી. જાત્રાએ ગયા છે.’
‘એમના દીકરાને મળવું છે.'
‘કયા દીકરા !’
‘શરદચંદ્ર.’
‘શું કામ છે ?”
‘તે એમને જ કહેવાનું છે.'
‘તમને બોલાવ્યા છે ?'
‘મને કાયમનું આમંત્રણ છે.'
‘જાઓ અંદર.’ કચવાઈને દરવાને કહ્યું.
ગૌતમને લાગ્યું કે કદાચ તેનો દેખાવ હજી પૂરતો સભ્ય નહિ દેખાતો હોય !
અંદર જઈ ગૌતમે અફિસ શોધી કાઢી. ચપરાસી, કારકુન, સેક્રેટરી, ઓફિસ મેનેજર, સહુ વ્યવસ્થિત ઢબે પોતાનું કામકાજ કર્યો જતા હતા. ગૌતમે જઈને પૂછ્યું :
‘શરદભાઈ છે ?’
ચપરાસીને જરા વહેમ પડયો. તેણે અંદર જઈ મૅનેજરને પૂછ્યું અને પછી ઇશારતથી ગૌતમને અંદર બોલાવ્યો. પાસે આવતા બરોબર ગૌતમને પ્રશ્ન થયો :
‘કેમ, કોનું કામ છે ?’
‘શરદભાઈનું.' ગૌતમે કહ્યું.
‘નોકરી લેવા આવ્યા છો ?'
‘નોકરી માટે રખડતો હોઉં એવો હું લાગું છું, નહિ ?’
'લાગો છો કે નહિ એ પ્રશ્ન જુદો છે. કામ શું છે ?'
'તે શરદને જ કહેવાનું છે.’
‘કોઈની ચિઠ્ઠી છે ?”
'ના.'
‘કાર્ડ આપો.'
'કાર્ડનો ખર્ચ હું કરતો જ નથી.’
'આ કાપલી ઉપર તમારું નામ લખો.' તિરસ્કારભરી દૃષ્ટિથી મૅનેજરે કહ્યું.
