આ પાનું પ્રમાણિત થઈ ગયું છે.
આદિવાસીનો પ્રેમ
૧૩૯
અંધારી રાતે
વાદળ કહેતું’તું,
સાપ સિંકોટા દેતા’તા,
દીપડીઓ ડણકતી’તી,
પણ તારા પ્રેમને કાજે
મને ડર ન’તો :
તારી માયાને માટે
પ્રાણ પણ કાઢી આપીશ.
ડગલો પહેરું છું
ને તારી યાદ ઊભરે છે.
સાપનો ને દીપડાનો
અંધારે મને ડર ન’તો.
✼
તમાકુના ક્યારામાં
મુરઘી એકલ ભમે છે.
તને જયારે દેખતો નથી
ત્યારે મારું દિલ પણ ભમે છે.
✼
દહીંનાં દોણાં ભર્યા પડ્યાં છે,
પણ ગમાણ સૂની છે;
ભેંસોનાં આંચળ સુકાણાં છે.
એ ક્યાં સંતાઈ છે?
તાજુબ મનને પૂછું છું,
મારી ગોરી કયાં છુપાઈ છે?
✼