પૃષ્ઠ:Chhellun-Prayan.pdf/૧૪૯

વિકિસ્રોતમાંથી
આ પાનું પ્રમાણિત થઈ ગયું છે.
આદિવાસીનો પ્રેમ
૧૩૯
 


અંધારી રાતે
વાદળ કહેતું’તું,
સાપ સિંકોટા દેતા’તા,
દીપડીઓ ડણકતી’તી,

પણ તારા પ્રેમને કાજે
મને ડર ન’તો :

તારી માયાને માટે
પ્રાણ પણ કાઢી આપીશ.

ડગલો પહેરું છું
ને તારી યાદ ઊભરે છે.

સાપનો ને દીપડાનો
અંધારે મને ડર ન’તો.

તમાકુના ક્યારામાં
મુરઘી એકલ ભમે છે.
તને જયારે દેખતો નથી
ત્યારે મારું દિલ પણ ભમે છે.

દહીંનાં દોણાં ભર્યા પડ્યાં છે,
પણ ગમાણ સૂની છે;
ભેંસોનાં આંચળ સુકાણાં છે.

એ ક્યાં સંતાઈ છે?
તાજુબ મનને પૂછું છું,
મારી ગોરી કયાં છુપાઈ છે?