આ પાનું પ્રમાણિત થઈ ગયું છે.
દક્ષિણ ગુજરાતનાં લોકગીતો
૧૬૯
આવતી ને જાતી વા’લા,
વડલામાં રે’તી વા’લા,
કૂવાને ટોડે વાટ જોતી
શામળિયા વા’લા !
કૂવાકાંઠાનાં વિફલ આવનજાવન જ રહ્યાં હમેશાં.
પરંતુ લોકસાહિત્ય એ કંઈ પાર્ટી-પ્રોપેગૅન્ડા તો થોડું જ છે? એ જ કછોટાધારી મજૂરણો, કમોદના ક્યારામાં ઘૂંટણસમા પાણીમાં ઊભી ઊભી, વાંકી વળી, વિદેશવાસી પિયુના ગૃહાગમનની પહેલી રાતને, પહેલી વાતને, મરદના મીણ જેવા હદયને જે થોડા શબ્દોમાં આલેખે છે તેનું ગીત એ બેઉ ભાઈઓએ ગાયું –
બાર ને વરસે રે… એ… એ… તારો
નાવલિયો આવિયો;
ગોરી રે… એ… એ તમારાં
મનડાં કાંઈ ઝાંખા રે……
દરિયામાં જઈ ને રે… એ… એ
ઝોલા મેં ખાધા;
ગોરી રે તમારાં
મનડાં કાંઈ ઝાંખાં રે… એ… એ… એ.
બસેંની બંગડી… ઈ… ઈ
નાવલિયો લાવિયો,
ગોરી રે તમારાં
મનડાં કાંઈ ઝાંખાં રે… એ… એ… એ,
ત્રણસેંની કંઠી… ઈ… ઈ… ઈ
નાવલિયો લાવિયો
ગોરી રે તમારાં૦
