Pug આપણે માપણા જીવનમાં સત્ય જીવીએ અને માયા, અસત્ય અને પાખંડતા ત્યાગ કરીએ. ઘણી વાર વાણી અસત્ય થઈ પડે છે, પાખરૂપ થઈ પડે છે. ક્રાધ મસત્ય છે; કામ, મેહ, મદ માહિ અસત્ય છે. એ બધા સૌનું માપણે સત્ર ઊજવવાનું છે, સ્થૂલ સ` તે બિચારા શરીરને હેરાન કરે પણ આ સૌ । રગેરગમાં ઊતરે અને આત્માને પણ હાનિ પહોંચાડવાની ધમકી આપે. પશુ માત્માને હાનિ થતી જ નથી. તે વિનાશ છે. જો સત્ શું છે એ આપણે સમજીએ તે જન્મમૃત્યુનું રહસ્ય પશુ સમજીએ. જેમ રાસાયના કહે છે કે મીણબત્તી બળે છે ત્યારે કશું નાશ પામતું નથી, તેમ જ શરીર મરે અને બળે ત્યારે કશું જ નાશ પામતું નથી. જન્મ અને મૃત્યુએ એક જ વસ્તુની એ દશા છે. સધીનું શરીર પડે ત્યારે રાઈ એ છીએ તે ઑવળ સ્વાનુ જ હાય છે. તે દિવસે સ્મશાનબાટ ઉપરથૈયા લોકાને જોઇને, અને તેમનાં માં ઉપર શાક ન જોઈ તેમને લડીક વાર તા ચીડ ચડી; મને થયું કે આ લેાકાને કશું ભાન ક્રમ નથી, પ્રસંગનું ગાંભીય પશુ સમજતા નથી. પશુ પાછળથી મને સમજાયું કે એ જ સાચા હતા. તેમને સ્વાથ નહેાતે, તે તેા એક ભવ્ય જીવનના સન્માન અર્થે જ આવ્યા હતા, તેઓ તા તેમણે કરેલી સેવાની સાક્ષી પૂરવા અને મુખ્ય જીવન ! ધન્ય જીવન !' એટલું જ કહેવા આવ્યા હતા. આપણા શાકના કરતાં તેમને આનદ વધારે સાચા અને સાથે હતા. ગં. સ્વ. વાસંતીદેવી જેમને હું પહેલે દિવસે ઓળખીયે ન શકો તેમને ધન્ય છે કે તેમણે મારી માગળ આંસુ પણ નથી પાડયું, પંણુ માં વીદ્યું ન થવું જોઈએ, વિષાદ પણ ન હોવા જોઈએ. ત્યારે જ આપણે શરીરની ક્ષણિકતા સમજ્યા છીએ એમ કહેવાય. શરીરની સાથે તા લગ્ન થતું નથી. મે આત્મા શરીરના વિશ્વાસને માટે તિ
