બેત્રણ દિવસ થયા અને રસિકે મૂંઝવણ અનુભવી. હજી નોકરી માટેનું આમંત્રણ એકે જગાએથી કેમ નહિ, આવતું હોય? નોકરી આપનારને નોકરીની જરા ય ગરજ નથી એ સત્ય રસિકને હજી સમજાયું ન હતું. રસિક કારખાનાનો મજદૂર હોત કે ઘરકામ કરનાર ઘાટી હોત તો તેને ક્યારનું આમંત્રણ મળી ચૂકયું હોત; પરંતુ રસિક તો મેજખુરશી શોધતા કારકુન વર્ગમાં ભળી જવા ચાહતો હતો. ગરજ તેને હતી, નોકરી આપનારને નહિ, એ તેણે થોડા સમયમાં સમજી લીધું. એટલે અરજીઓ પાછળ દોડવાની ક્રિયા તેણે શરૂ કીધી. એ ક્રિયામાંથી તેને જ્ઞાન મળ્યું કે :
એક જગા ઉપર માલિકના સાળાનો સાળાનો દીકરો નિમાઈ ચૂક્યો હતો !
બીજી જગા ઉપર મૅનેજરના ભત્રીજાની નિમણુક થઈ ગઈ હતી.
ત્રીજી જગા ઉપર એક મોટા અમલદારની ચિઠ્ઠી લઈ આવેલા એક યુવાનની ગોઠવણ થઈ ચૂકી હતી.
ચોથી જગા ઉપર એક હરિજનને પસંદગી આપવાની હતી; અને તે ન મળે તો મુસલમાનને.
પાંચમી જગા ઉપર બે ડિગ્રી ધરાવનાર જોગવાઈ ગયો હતો.
છઠ્ઠી જગા કચેરીમાં કામ કરતા અનુભવી માણસથી પૂરી લીધી હતી.
સાતમી જગાએ પહેલેથી નિમાયેલા હંગામી કામ કરતા એક માનીતા માણસને જ ચાલુ રાખ્યો હતો.
આઠમી જગાએ રમતગમતમાં આગળ વધેલા યુવાનનો વધારે ખપ હતો.
નવમી જગા જાહેરાત આપવા છતાં ભરવાની ન હતી.
અને દસમી, જગાએ એક યુવતીની નિમણુક અબઘડી કરી નાખવામાં આવી હતી !
રસિક કોઈનો સગો ન હતો, એને કોઈ ચિઠ્ઠી આપનાર
