એક સંબંધી મિત્રે તેને હા કે ના જણાવતો પત્ર કે તાર મોકલ્યો ન હતો એટલે તત્કાળ એને ઘેર ગોઠવણ કરી બીજા મકાનમાં ચાલ્યા જવાશે એમ તેને ખાતરી હતી. એ મિત્રનું સરનામું પણ કિશોર જાણતો હતો અને તેનું ઘર પણ તેણે જોયું હતું.
મુંબઈમાં નોકરી કરવી, કેમ રહેવું, કેમ ઘર શેધવું, નોકરીમાં તેમ જ સમાજમાં આગળ કેમ વધવું, ઘરમાં ફર્નિચર કેટલું ક્યારે ક્યારે વસાવવું, હાલમાં જ થયેલાં લગ્નને પરિણામે મળેલી પત્નીને ટૂંકામાં ટૂંકા સમયમાં કેમ લાવવી, એવા એવા અનેક રસિક વિષયોમાં મનને પરોવી આનંદની ઊર્મિએ ઊડતો કિશોર રાત્રિના દીવા થતાં બરોબર મુંબઈ આવી પહોંચ્યો. નવાઈની વાત તો એ હતી કે જે સંબંધી મિત્રે તેને જવાબ આપ્યો ન હતો તે એને લેવા માટે સ્ટેશન ઉપર હાજર હતો. તેણે આ મિત્ર માટે રાખેલી ખાતરી સાચી પડી. એકાદ મિત્ર પણ સારો ન નીવડે એટલી બધી દુનિયા હજી ખરાબ થઈ ગઈ નથી !
આનંદપૂર્વક બનને મિત્રો મળ્યા, ખબરઅંતર પૂછી અને સ્ટેશનની બહાર બને જણે આવી એક 'ટેકસી' ભાડે કરી લીધી. મુંબઈમાં રહેવાની પાત્રતા મેળવવી હોય તો 'ટેકસી'માં બેસવાનો આગ્રહ જરૂર રાખો.
'સારું કર્યું તું સામાન વધારે ન લાવ્યો તે.' મિત્રે કિશોરને કહ્યું.
'ધીમે ધીમે લવાશે. શી ઉતાવળ છે ?' કિશોરે કહ્યું.
'સરસામાનની ઘેલછા આપણા લોકોમાં જેટલી છે એટલી બીજે ક્યાંયે નથી.' મિત્રે કહ્યું.
'પણ આ ટેક્સી આમ કેમ લે છે?' કિશોરે જોયું કે ટેક્સી મિત્રના ઘરની બાજુએ જવાને બદલે સામી બાજુએ વેગપૂર્વક વહી જતી હતી.
'તારે માટે મેં ખાસ સારી સગવડ કરી છે.' મિત્રે કહ્યું.
