હતી. બાગના દરવાજા પાસે કિશોરને લાવી સિપાઈને તેને ઠીકઠીક ધક્કો લગાવ્યો અને બાગની બહાર કાઢી તે બોલ્યો :
'ભામટો !'
લથડિયું ખાઈ ગયેલા કિશોરને વિચાર આવ્યો કે તે કોઈ સ્વપ્નમાં તો નથી? તેની બૅગ તેની પાસે જ હતી. અંધકારમાં અજવાળાનાં ધાબાં પાડતી રાત્રિ તેના આખા સંસારને સ્વપ્નનું સ્વરૂપ આપતી હતી. ઘરવિહીન બન્યો. છાકટો મનાયો અને ભામટાનું સંશોધન પામ્યો ! સ્વપ્ન હોય તો ય સારું ન જ કહેવાય.
તેણે આગળ પગલાં ભર્યા. માણસોની અવરજવર અત્યાર ઘણી ઓછી હતી. કોઈ ખૂણામાંથી દેશભક્ત નેતાના દેશી ઢબનાં પણ સરસ કપડાં પહેરેલો એક મજમૂત માણસ તેની પાસે આવ્યો અને અત્યંત લળીને, ખુશામજાજ પૂર્વક સુંદર સ્મિત કરતાં તેણે કિશોરને સુંદર હિંદુસ્તાની આઘાત સહ પૂછ્યું :
‘આપકો.... નુમાઈશ ચાહીએ ?'
'એટલે? મારે તો આજની રાત સૂવા માટે સ્થાન જોઈએ.' નુમાઈશનો અર્થ ભોમિયો થાય છે એટલું પણ હિંદુસ્તાની જાણનાર કિશોરે નેતા સરખા ગૃહસ્થને કહ્યું.
'જરૂર, જરૂર! એવું સ્થાન શોધી આપું કે આપ આપના ઘરને પણ ભૂલી જાઓ ! ' ભોમિયાએ કહ્યું અને ખિસ્સામાંથી એક સુંદર સિગારેટપેટી કાઢી કિશોર સામે ધરી.
'હું પીતો નથી.' કિશોરે કંટાળીને કહ્યું.
'અચ્છા ? નવાઈ જેવી વાત ! વારુ ખિરસામાં...રકમનું જોખમ તો....છે ને? બહુ વધારે સલૂકાઈથી – સ્મિતને વધારે સ્પષ્ટ કરી તેણે પૂછ્યું.
'અત્યારે તો ખિસ્સામાં પાંચસો એક રૂપિયા....' ઘેનમાં પડેલો બેભાન, ઊંધમાં આવેલો સુસ્ત અને કંટાળેલો માનવી બહુ સાચું બોલી નાખે છે!
