હાજરી લીધા પછી વાતચીત કાઢી. મેં કહ્યું: “ચાલો જોઈએ,
તમારા નખ કેટલા વધ્યા છે? બધા ઊભા થઈને હાથ બતાવો.”
એકેએક છોકરાના નખ વધ્યા હતા. નખમાં ખૂબ મેલ હતો.
મેં કહ્યું: “તમારી ટોપીઓ હાથમાં લો ને જુએ, કેટલી મેલી અને ફાટલી તૂટલી છે?”
સૌએ ટોપીઓ તપાસી. કોઈકની જ ટોપી સારી હતી.
મેં કહ્યું: “જુઓ, તમારા કોટનાં બુતાનો પૂરતાં છે?”
બધાએ કોટ સામે જોયું બેચાર જણનાં જ પૂરાં બુતાનો હતાં.
પછી મે કહ્યું: “આજે હવે વધારે તપાસ નહિ, હવે વાર્તાનું ખેાટી થાય છે.” આમ કહી વાર્તા શરૂ કરી.
વાર્તા વચ્ચે એક છોકરો કહે: “વાર્તાની ચોપડીઓનું શું થયું?”
મેં કહ્યું: “એકબે દિવસમાં લાવીશ. જેઓને વાર્તાની ચો૫ડીઓ વાંચવી ગમતી હોય તેઓ હાથ ઊંચા કરે.”
એકેએક વિદ્યાર્થીએ હાથ ઊંચા કર્યા.
મેં પૂછ્યું: “તમે વાર્તાની જે જે ચોપડીઓ વાંચી હોય તેમનાં નામ બોલો, ” કોઈ બેપાંચ જણાએ બેચાર વાર્તાઓ વાંચેલી. ચોથા ધોરણ સુધી પહોંચેલા પણ સૌએ પાઠ્યપુસ્તકની બહાર કંઈ જ નહિ એવું વાંચેલું.
મેં પૂછ્યું: “તમે કોઈ માસિકો વાંચો છો ?” બે જણાએ કહ્યું: “અમે 'બાલમિત્ર' વાંચીએ છીએ.”
મેં કહ્યું: “ઠીક ત્યારે આપણે વાર્તાઓ લાવીશું, તમે વાંચજો. તમે વાંચી વાંચીને ધરાઈ જાઓ એટલી બધી વાર્તાઓ લાવીશું.”
બધા ખૂબ ખુશ દેખાયા.
