તે એકઠી કરી તેનાં સારાં સારાં વાંચવા યોગ્ય પુસ્તકો લેવાં
અને તેનું પુસ્તકાલય બનાવવું.”
“વારુ; પણ પછી પાઠ્યપુસ્તકો વિના શી રીતે ભણાવશો?”
“તેનો વિચાર મેં કરી રાખ્યો છે. એમાં ભણાવવાની પદ્ધતિફેર ઉપર મારો આધાર છે. આપને હું કરી બતાવીને વધારે સારી ખાતરી આપી શકીશ.”
“એ તો ઠીક; જાણે કે તમારો પ્રયેાગ છે ને તમારે પરિણામ પણ બતાવવું છે. પણ મારે જરા ચેતવણી તો આપવી જ જોઈએ કે જોજો, છોકરાઓ રખડે નહિ, પ્રયોગમાં તમારી સાથે તો હું છું જ; પણ જરા છાતી થડકી જાય છે.”
મેં કહ્યું: “સાહેબ, એકવાર જોઈએ તો ખરા ! આપણો પ્રયત્ન છે તે ઈશ્વરેચ્છાએ ઠીક જ થશે.”
“વારુ, પણ વર્ષ આખરે આ તમારા પુસ્તકાલયનું શું થશે? સૌને ચોપડીઓ વહેંચી આપશો ને ?”
“હા, એક રીતે તો ચોપડીઓ આખા વર્ગની છે ને તે વર્ગને પાછી જ મળવી જોઈએ. પણ જો માબાપને સમજાવી શકીશ કે તેઓ પાછી ન માગતાં વર્ગના પુસ્તકાલયમાં જ રહેવા દે, તો વર્ગનું પુસ્તકાલય કાયમ થશે ને દર વર્ષે તેમાં નવાં વાંચવાનાં પુસ્તકો ઉમેરાશે.”
“કોણ જાણે લોકોને તમારી વાત ગળે ઊતરે તો ! બાકી વિચાર તો સુંદર છે. જરૂર એને તક તો આપો જ આપો. પણ સવાલ પાછો એમ થાય છે કે ભણાવતી વખતે તમે પાઠ્યપુસ્તક વિના શી રીતે ચલાવશો ?”
“એનો વિચાર મેં ગોઠવી રાખ્યો છે."
ઉપરી સાહેબની રજા લઈ હું ઘેર ગયો.
