પૃષ્ઠ:Divasvapna.pdf/૯૭

વિકિસ્રોતમાંથી
આ પાનું પ્રમાણિત થઈ ગયું છે.
[૮૭]


ઉપરી સાહેબ: “તો પણ...”

હું બેાલ્યો નહિ.

એક ખૂણામાં ગારાનાં રમકડાં હતાં.

ઉપરી સાહેબ: “આ કોણે કરેલાં !”

મેં કહ્યું: “છોકરાઓએ. આ આખા ઓરડામાં મારો કશો જ હાથ નથી.”

ઉપરી સાહેબઃ “પણ આટલાં બધાં રમકડાં કયે દિવસ કર્યા ને ક્યારે પકવ્યાં ?”

મે કહ્યું: “એ તો નદીકાંઠે આઠ આઠ દિવસે કરેલાં ને ત્યાં જ ભઠ્ઠી નાખી પકવેલાં.”

ઉપરી સાહેબ: “અરે, તમારું ભેજું કાંઈ અજબ લાગે છે ! તમારો પ્રયેાગ કંઈ અદ્ભુત લાગે છે ! કંઈ સાધન નહિ મળે તો નદીકાંઠે ઊપડો છો. ખેતરની માટીનો ગારો કરો છો ને શાબાશ.”

મેં તેમને આગળ બોલવા ન દીધા. વચ્ચે જ કહ્યું: “હવે આ૫ આ ઓશરીમાં જરા નિરાંતે બેસો. તેમનું બીજું થોડુંએક કામ બતાવું.”

સૌને મેં બેસાર્યા.

હેડમાસ્તરે વિચાર કરતાં કરતાં કહ્યું: “સાહેબ, કરીએ તો આ બધું ય; પણ પછી ભણાવવું ક્યારે !”

હું કેટલાંએક આંકડાનાં પૂઠાં લાવ્યો. એક પર છોકરાઓનો વર્ગ શરૂ કર્યો ત્યારના અક્ષરના નમૂના હતા; બીજા પર ગઈ કાલના અક્ષરના નમૂના હતા. પૂંઠા ઉપર લખ્યું હતું 'અક્ષર-પ્રગતિસૂચક પત્રક.'

બધાને અક્ષરોની પ્રગતિ સારી લાગી.