પૃષ્ઠ:Dvirefani Vato.pdf/૧૦૧

વિકિસ્રોતમાંથી
આ પાનાનું પ્રુફરીડિંગ થઈ ગયું છે



શો કળજગ છે ના !


જે ઠંડી હોવાથી છોકરાં જરા મોડાં બહાર નીકળ્યાં. ઈન્દુ ખીસામાંથી દાળીઆ ખાતો હતો અને નાનાભાઈ બિન્દુની રકાબીમાં પૂરી હતી તે પડી ન જાય તેટલા માટે વચમાં વચમાં તેને ઝાલવામાં મદદ કરતો હતો. બાબુ ભાખરી વચ્ચે થીનું ઘી રાખીને કોરેથી ફરતાં બટકાં ભરી કાંગરી રચતો હતો. તારા પાસે બોર હતાં. તેણે બાબુને એક ખેાર બતાવીને કહ્યું: “ જો, કેવું મોટું બોર છે ! તારા પાસે છે કાંઇ ? ” બાબુ કહેઃ “ પણ મારી પાસે તો ભાખરી છે. તારા બોરથી યે મોટી !" પદ્મા બે હાથ પહોળા કરી વચમાં બોલી ઊઠી: “કોઈની પાસે આવડી મોટી

ભાખરી હોય્ ?" વીનુ આવીને કહેઃ “કોઇની પાસે મોટી આકાશ જેવડી ભાખરી હોય ? ” ઇન્દુ આકાશ તરફ આંગળી કરી કહેઃ “ આકાશમાં તો જો ચાંદો ય ! ” બાબુ કહેઃ "આકાશ જેવડી ભાખરી ને ચાંદા જેવડું ઘી !" બધાંને આ વાત બહુ ગમી ગઈ તેથી બધાં "આકાશ જેવડી ભાખરી ને ચાંદા જેવડું ઘી" કહીને કૂદવા લાગ્યાં. બાબુએ ભાખરીનું છેલ્લું બટકું જરા મોટું હતું છતાં બધા ઘી સાથે મોંમાં મૂકી દીધું. બિન્દુની રકાબીઓમાંથી પૂરીઓ પડી

૫૯