દ્વિરેફની વાતા
હરજીવનઃ એ ખૂન છે. હું તેા જઈશ.' મેં કહ્યું: “ ત્યારે તું જા. મારે તે અમુક ચાલવું જ જોઇએ. આટલામાં જ પાા મળશના હું આગળ ચાલવા માંડયા. તે નદીના પટમાં ઊતરવા પાછે. કર્યાં. 13 પાણાએક કલાક પછી હું પાછા ફર્યાં ત્યારે હરજીવનને પૂલ પર મારી રાહ જોતા ઊભેલા મેં જોયે. મારી પાસે આવી તેણે રૂપિયા માગ્યા. મેં કહ્યું: “આ નીચે જોવા ગયા'તા તેમાં રૂપિયા કમાયા કે શું ? ” “ ના, કમાયે. શું તે તે! તને હમણાં બતાવીશ પણ રૂપિયા આપ. ” મેં રૂપિયા આપ્યા. અમે ચાલતા હતા પણ હરજીવનનું મન કંઈક વિચા- રમાં પડી ગયેલું મને લાગ્યું, તે સંગે સગા આસપાસ ચકળ- વકળ જેતે ચાલ્યા. રસ્તામાં એક જગ્યા બતાવીને મને કહેઃ “ આ જુએ ! ” હું આસપાસ જોવા લાગ્યા, પણ મને કહ્યું દેખાયું નહિ. મને ફરી કહેઃ “ અહીં જુએ, અહીં, " કંઇક માખી ખેઠેલી હતી. તે ધૂળ લઇ સઘીને મને બતાવી કહેઃ આ લેાહીનાં ટીપાં છે.” મને તેમાં કાંઇ રસ પડયે નહિ. પોતે પોલિસ ચોકીમાં જ આવ્યે અને ઉતાવળા કમાયે.. ” મેં કહ્યું: બહુ અહુ તા પાવલું જુઓ r ચાલી મને મળીને કહેઃ “ જુઓ આ tr પણ આની કિંમત રૂપિયાની નથી. 20 અરધા છે. હજીવનઃ “એક રીતે પાવલું અરધે પણ નથી અને બીજી રીતે થે અમૂલ્ય છે. મેં કહ્યું: “ પણ નીચે વાત શી થઇ તે તા કહે, ' હરજીવન ધીમે સાદે કહેવા લાગ્યાઃ “નીચે પંચનામામાં tr
હું ચ થઇ આત્મ્યો, ”
