દ્વિરની થાતા “સરત એવી હતી કે એક વાર ચીત થઇ જાય તે કરી લડવા ન આવી શકે. અને બીજાને તા તેણે રમત રમતમાં પછાડી દીધા. અને પછી તા ઊલટા બાકીના મે સાથે રહી તેનાથી નાસવા લાગ્યા. તેમાંથી એકને પછે પછાડયા. પણ તેમાં મહાસુખને ઈજા થઇ એટલે હરજીવને સીસેાટી વગાડી એ વિગત પૂરી કરી. 1J મેં પૂછ્યું; “ એ મહાસુખ કાણુ ?' “ ઃ ! એલ્યા મહાસુખ મૂંગા, નથી એળખતા ! ” પેલા કાઠિયાવાડીએ મારા હાથને આંચક્ર મારીને કહ્યું. હવે તેને કંઈક સમજાવવાની મને જરૂર જણાઇ. મેં કહ્યું: ‘ તમે ઓળખા તે કાંઇ અધાય તા આછા આળખે ? એમાં.' “ પણ અમેય ક્યાંના ઓળખનાર વળી ! આ તે બધાય અખાડાના માણસે માતર અને મહાસુખ મગા કહે છે એટલે તમને કહ્યું.” પેલા શેઠે કહ્યું: ‘‘ શાહપુરના અખાડાના ઉસ્તાદ છે અને અહીં અભ્યાસ કરવા રહ્યાં છે. તે બહુ થાડાખેાલે છે એટલે તેને બધા મહાસુખ મુંગા કહે છે. ગણી ગણીને અક્ષર ખેલે એવા છે. મેં કહ્યું: “ મને બતાવા જોઇએ. ' બન્નેએ એને ધ્યા પણ દીઠે નહિ. વે રેખલ પર ઈનામે ગાઠવાઈ ગયાં હતાં. અખાડા- વાળાઓએ પણ હવે નાગડા ખાવાના સ્વાંગ કંઇ ઢાંયેા હતા, નાનાં નાનાં ઈનામે અપાઈ ગયાં. માનાંને વારે આવ્યા. • હનમાન કૂદા, પહેલું ઈનામઃ દરજીવન. ' અને હનમાન જેવા હરજીવન આવીને લઇ ગયા. ‘ અગદ કૂદકા, પહેલું:
મહાસુખ. ' મારી જ પાછળથી એક પાતળા ગૌર વર્ણના
