નવા જન્મ ભાર દઈ મેં કાળિયા કાઢી નખાવ્યા, ત્યારે ડાશીએ ખાસ લીધા. ખાવાનું પડયું મૂક્યું. મેં ચા પીવાની સૂચના કરી પશુ મારી ખાએ મને સમજાવ્યા કે તેમાં ખાંડ આવે માટે તે ન લેવાય. એ દિવસ આખે ડીશીએ ખાધા વિના કાઢયા. માત્ર બહારથી માણસો આવે તેની સાથે કુટે તે સિવાય ડોશીમાં જીવનની કશી નિશાની રહી નહેાતી. રાશીને ઉપવાસને ત્રીને દિવસ થયેા. ભૂખ્યા પેટમાં વાયુ થયે!, એડકાર આવવા લાગ્યા, અને ગેળે ચઢયા જેવું ચઇ ડેશી પડી ગયાં. અમે બધાં ચિન્તામાં પડયાં. મારી પત્નીને માટે ઘેર સાડા બનાવવાની ટીકડીએ હું લાવેલા હતા તેમાં થાડું જિજર નાખી મેં ડેશીને પાયું, શીને શાંતિ વળી. હાશ કરીને ખેડાં થયાં. તે દિવસે તેમણે થોડું ખાધું. ચેાથે દિવસે ડેડશીએ ઘેર જવા ફેંચી લઇ આગળ થયે. ધીમે રહી તા ઈચ્છા અનાવી. હું ઉધાયું. મેટાં ભારે વેણીબંધ કમાડ ધીમે પણ ગંભીરતાથી અવાજ કરતાં ઊડયાં. તેથી તણે મૃત્યુની નીરવતા નગૃત થઇ, રૂપના ખાટલે અને ઘરની એકેએક ચીજ મૃત્યુને જ તાજું કરી આપતી હતી. હું જાણે મૃત્યુની જ સમક્ષ આભા થ ઊભા રહ્યા. ડેાશી તા ત્યાં આવતાં જ મારા આગ ઢગલો થઇ પડયાં. ઘરમાંથી એમેનિયમ મંગાવી મેં સંધાયું અને ઘેરથી ગરમ મસાલાને ચા કરી પાયા. રાત્રે ડૅાશીએ ખીચડી કરી પણ એકલા ઘરમાં ભાવી નદ, કૂતરાંતે નીરી દીધી. બીજે દિવસે હું જ ઘેરથી ચા લઇ ગયા. શીએ પીધી. અપાર પાછા ખીચડી લઇ ગયા. ખીચડીમાં ઘેરથી
૧.
