નવા જન્મ તાવ ઊતર્યો. થાડા જ દિવસોમાં ખિન્દુની માત્રજત કરતાં પણ તેને ખાતાં સાચવવાનું કામ વધારે આકરૂં થઈ પડયું. બિન્દુ માંદા હતા એટલા દિવસ કમલા સેવિકામંડળમાં જઈ શકતી નહાતી, બિન્દુ તદ્દન સાન્તે થયા. અજવાળિયું ચાલતું હતું એ ચેગ જોઈ કમલાએ ચાંદનીમાં ભેગાં થવા મંડળનાં બધાં સભ્યોને આમંત્રણ આપ્યું. સાંજ પડી ત્યારથી અમારા બંગલામાં મુંખ”ના અલખેલા સ્ત્રીસમાજ ઊભરાવા લાગ્યા. જાતજાતનાં વસે, જાતજાતના રંગા, જાતજાતની રીતભાતા અને વાટાથી અમારા ચોક તરવરવા લાગ્યા. અર્ધ દેશી, અર્ધ અંગ્રેજી, અર્ધ સ્વાભાવિક, અર્ધ કૃત્રિમ રીતે સ્ત્રીએ કમલાને અને બિન્દુને યચાયોગ્ય અભિનન્દન આપ્યાં, રમાડયાં, સુખમનવા કર્યાં, એક પારસણુભાઇએ બિન્દુના હાથમાં છે શિપયા મૂક્યા ક્રમલાએ આ વખતે બિન્દુ બચ્ચાને જશ ડોશીના છે એમ કહી માનપુરઃસર ડાક્ષીની ઓળખાણુ કરાવી. ઘેાડી વારે ચાંદની નીકળી એટલે સ્ત્રીઓએ રાસ લેવા શરૂ કર્યાં. ડાલી દૂર હતાં તેમને કમલા અને બીજી સ્ત્રા આગ્રહ કરીને કુંડાળાની વચમાં લઈ આવ્યાં. ત્યાં તે જી કેટલીક સ્ત્રીની સાથે બિન્દુને લઇને બેઠાં, ખિન્દુ સાજો થયા ત્યારથી ડેાશને બહુ હળી ગયા હતેા. બધાંએ આગ્રહ કરીને કમલાને ગીત ઉપાડવાનું કહ્યું. કમલાએ ધીમેથીઃ ાર વેણુ વાય છે રે હો વનમાં ગીત ઉપાડયું. કમલા ગામડામાં ઉછેરેલી છે એટલે તેના કુટમાં લેકગીતના સુદ્ધ મીઠી તુલક છે, સૌ સ્ત્રીએથી તેની ફુલક જુદી પડતી હતી. શીકુંડાળામાં ખિન્દુને રમાડતાં
13t
