દ્વિરેફની વાતા રમાડતાં એ જ ગીત ગાતાં હતાં. પાસે વિજયા ખેઠી હતી તે ધ્યાન અને સાંભળતી હતી ગીત પૂરું થયું એટલે વિજયાએ સૌના સાંભળતાં કહ્યું: “ કમલા બહેન, હું તેા ધારતી હતી કે તમે જ સુંદર ગામે છે. પણ માજીને કંઠ પણ તમારા જેવા મીટૅ છે. " કમલાએ જવાબ આપ્યા ‘દાસ્તા હું ચે શીખેલી એમની પાસેથી તે ! ડાણીએ કહ્યું: “ ના ખા, એવું જ ન એલીશ. ગામડામાં તે! સૌને આવડે કાણુ કાની પાસે શીખે ? ' કમલાઃ “ માછ, તમે ભૂલી જામ પણ હું કેમ ભૂલું. જગન્નાથજીના ગરા હું તમારી પાસે શીખી છું. હંમેશ તમારી પાસેથી વેણુ લઇ જતી, સાંભરે છે ? " ડાશીએ જવાબ આપ્યા: હા, હા. મને સાંભર્યું. તું અને હીરાવહુ સાથે જ શીખતાં ખરું ? ” ડેડશીની સરલતાથી બધી સ્ત્રીએ હસી પડી. અને બે ચારે ડારી આગળ લાડ કરતાં કહ્યું: “ મા, એ ગરા અમને ગવરાવે, ડેરીએ કહ્યું: “ બાપુ, એ ફરતાં ગવાય એવા નથી. એ તેા ધટીએ ગાવાનું ગીત ઇં. " t. ત્યારે બીજું કાંઈ ગવરાવે. ’ બે ચાર અવાજો આવ્યા. કમલાએ એક બાઈ તરફ શ્વેષ્ટ બિન્દુ તરફ નિશાની કરી. તેણે બિન્દુને શીખવાડયું એટલે બિન્દુ ડાશી પાસે જતે એલ્યાઃ “ મા” તમે ગાઓ, ” બધાં ફરી હસી પડયાં. વિયાએ કહ્યું: “ માળ, બિન્દુને તમે સાળે કર્યાં. આજ તે બિન્દુન મેળાવડા કહેવાય, તેમાં તમારે ગાવું જોઇએ. માજી કહેઃ
હું ગાઈશ પણ તમારી સાથે કરીશ હિં, અને તમારા
