કપિલરાય શિ વદુર્ગ જંક્શને ટ્રેન ન મળી એટલે એક દિવસ ત્યાં રાકાવાનું થયું. ત્યાંના એસાઇલમમાં મારા જૂના મિત્ર ૐ. દોશી હતા એટલે એમને ત્યાં જ ઊતરવાનું રાખ્યું, જમીને જરા આરામ કરીને ડાકટરે ચાના વખત સુધીને માટે આંગણામાં વેલના મંડપ નીચે ખુરશીઓ નખાવી અને પેપ મુકાવ્યાં. ડી વાર પેપર ઉગામ્યા પછી મેં ડૉક્ટરને કહ્યું: “ડૉક્ટર, એસાલમ જ બતાવે ને ! અમે અને એસાઇલમ જોવા નીકળ્યા. મેલી મેડલીના, પ્રાંત પ્રાંતના, તરેહ તરેહના ગાંડા હતા. દૂકની ઓરડીની તખ્તી પર તેમનાં નામેા હતાં. નામે! ઉપરથી ધણાખરા દક્ષિણના જ દેખાતા હતા. હું ગુજરાતી નામની ધમાં હતા. ત્યાં એક તખ્તી પર માત્ર ચાકડી જોઇ. મેં પૂછ્યું: “ આના નામની તખ્તીમાં ચેકડી કેમ કરી છે? ‘ એ ચાકડી નથી, એક્સ [૪] છે. મેં કહ્યું: “કેમ કંઇ એજિથ્થામાંથી દરદીને ઉપાડી લાવ્યા છે ?” ‘ તેનું નામ જ જડતું નથી ! ' તમે તેની ભાષા જાણનાર પાસે તેને પુછાવી જોયું ?’’ tx
- ૧૪૦
