દ્વિફની વાતા ખા સાથે ત્યાં ક્લાસમાં હતા. શેડા માસ ગયેલા. તે વખતે હું મેટ્રિક ભાદર ધણું નાનું ગામ છે. થેડી ચેપડીએ સાથે લઈ ગયેલા, પણ વાંચવું ગમતું નહેતું; છતાં ગામમાં પણ કાંઇ ગમતું નહેાતું. ગામના મારી ઉમ્મરના છૅકરાએ બધા ખેતરમાં કામે જાય, અને નાળિયેર ફેડવાની, પથ્થરા ઊંચકવાની, ગેડગેડામણી, ખજુર ખાવાની રમતા રમે તેમાં મને રસ ન પડે. સ્વાભાવિક રીતે માં હું કપિલરાય તરફ આકાઁચા, કપિલરાય એ ગામના વતની હતા, અને અમદાવાદની બલ્ડિંગમાં રહી મેટ્રિક ક્લાસમાં ભણતા હતા. હું તાત્રે જ મેટ્રિક ક્લાસમાં પડેલા અને કપિલરાયને મેટ્રિકની એ પરીક્ષાઓના અનુભવ થઈ ગયેલા એટલે તેના તરફ હું ઘણી માનની દષ્ટથી જોતા. વિશેષ માન તેા મને એટલા માટે થયું હતું કે એ મારાથી બે ત્રણ વસે જ મેટા, છતાં તે ગામના સંભાવિત ગૃહસ્થની પેઠે રહેતા, ખેસ નાખીને ફરતા, ચારે જતા, ગામગપાટા મારતા, અને ગામ આખું ન નણતું હોય તેવી શહેરની તથા સાર્પત્યની વાતો કરતા. તેમ છતાં મારા તરફ અત્યંત સ્નેટ ‘ બતાવી મને પરીક્ષામાં શું કરવું વગેરે શિખામણ આપતા, અને મંડપમાં તેમણે નકામી નાટકો મગાવીને સુપરવાઈઝરને હેરાન કર્યો હતેા તથા જતાં જતાં એ હાથ પહેાળા રાખી ખડિયા ઢાળી કાઢી પરીક્ષાની ફી વસુલ કરી હતી, તે વાત કરી વિનાદ સાથે આશ્ચર્ય માડતા. એક દિવસ હું મારા મામા સાથે ઊંધિયું ખાવા ચારે ગયા હતા. ઊંધિયું ખાઈ રહ્યા ત્યાં ગામના મુખીએ મારા મામાને એક અરજી વાંચવા કહ્યું. અરજીમાં કાઇ ચ્યવનરાય નિૌશી
irr
