' ‘દ્વિની વાત તો ઉપેદ્ઘાત લખતાં ઉપરનું વિવે આ ચન કરવાની મારા માટે એ જરૂર હતી, કે એમાં જણાવેલા વિચારાના સંસ્કારવાળા મારા ચિત્ત ઉપર એ વાતની શી અસર થઇ છે તે સ્કુટતાથી જણાવી શકાય. પણ ઉપરથી કાઇએ એમ માની લેવાનું નથી કે એ વિચાસના માપથી જ હું ‘દ્વિરેફની વાતો’ માપવાના છું; પણ ઊલટું એ વિચારો બાંધવામાં જેમ ચેખાવ આદિ ખીજા ટૂંકી વાર્તાના લેખકાની કૃતિઓ કારણભૂત થઈ છે. તેમ ‘દ્વિરેફની વાતો’ પણ થઈ છે.
‘ દ્વિરેફની વાતે ' વાંચતાં સૌથી પ્રથમ વિચાર એ માવે છે, કે ખરેખર આ બધી વાત છે; અને તે પણ આપણા ગુજરાતી પ્રચલિત અર્થમાં. નાનપણમાં આપણે જે વાતેા, ટુચકા, સ્વભાવ અને લક્ષણો સૂચવતા કિસ્સા સાંભળ્યા હાય અને એ સાંભળતા સાંભળતા હસ્યા હાઇએ અને સાંભળી રહ્યા પછી ન સમજાય એવી રીતે લાગે હું ‘એકલું હસ્યા એ કાંઇ ફીક ન થયું’ આવા બાળપણના વાતાના સંસ્કારવાળા ગુજરાતી વાંચનારને એ પરંપણ વાતામાં ચાલુ રહેલી લાગશે. અને હું માનું છું, કે રચતાં હિંના મનમાં બાળપણના વાતાના સંસ્કારાએ જેટલા હિસ્સા આપ્યા હશે, તેટલે તેમની પછીની સાહિત્યની વિદ્વત્તાએ આપ્યા નહિ હાય ! આ આ વા આ સંગ્રહમાંની ઘણી વાતો વાંચનારને વિવિધ રીતે હસાવે છે. આ હસવાની વિવિધ રીતેના નિર્દેશ કરવા મને તળપદા ગુજરાતી શબ્દો જતા નથી. પણ જેને
