રજનું ગજ મગનલાલ : મારા સાળાને ન્યુમેનિયા થયેલા અને સિવિલ સર્જનનું સર્ટિક્રિકેટ રજૂ કર્યું, તો પણ હાજર ન થવાના સાથી આખી રજા કપાતે પગારે ગણાઈ અને આખી સર્વિસને ધક્કો પહોંચ્યા. તમે ાણે જ છે તે ! રમણુલાલ : તે તમે કહેા તે હું પણ સર્ટિક્રિકેટ રજૂ કરું. પણ તેની જરૂર છે ? તમે આને આ મારા સાંધા હજુ સૂઝી ગયેલા છે. માસ્તરે પગ અને હાથનાં આંગળાં બતાવ્યાં પણ કાઇએ સામું ન જોયું. એક માણસ જુઠ્ઠો છે એમ માનવાનો માંડ મળેલા પ્રસંગ પાછા ખોટા પડી જાય ના ! છોટાલાલ : ના. અમને ક્યાં વહેમ છે ? આપણે કર્યાં. એવા સરકારી ધારાના બંધાયેલા છીએ ? છેવટે માસ્તર ઉપર શક નથી એમ અનેક વાર કહીને નક્કી કર્યું કે માસ્તરે રેલ્વે ડેંટરનું સર્ટિફિકેટ તે! રજુ કરવું. આ દિવસ પછી એ જ ખાખત ભરાયલી સમિતિમાં નીચે પ્રમાણે ચર્ચા ચાલી. દુર્ગારકર ચમાં ચડાવી હાથમાં તાર અને સર્ટિફિકેટ રાખી મેલ્યાઃ રહે. તમે તા. ૧૭ મીએ માંદા પડયા. ટૂંટિયું ન થયું હેત તે તમે અહીં વખતસર આવી શકત ખરા ? રમણુલાલ : હા, ૧૭ મીની રાત્રે મહેરાનપુરથી નીકળત તા અહીં ૧૮ મીની અપાર આવત અને સ્કૂલ ૧૯ મીએ ઊપડી. દુર્ગાશંકર ઃ ઠીક, પણ ત્યારે તમે દવા દે ૧૯ મીએ ક્રમ લીધી ? રમખુલાલ : ૧૮મીએ રેલ્વે ડૉક્ટરને નીકળવાના વારા
13
