સરકારી નાકરીની સફળતાને ભેદ જ વિશ્વાસનું કામ સોંપે છે તેથી મારે આફિસમાં બહુ વહેલાં જવું પડે છે, અને મેડાં છૂટવાનું થાય છે, કાષ્ટ વાર ઘેર જ જઈ શકાતું નથી ! આની એક પેટાવ્યવસ્થા જણાવી દઉં. સતીને સતીષર્મનું એટલું બધું કામકાજ રહે છે કે રસાઈ હંમેશાં ફાથી પાકી થાય જ. તેથી મને જરા સમણી જેવું દરદ થઇ ગયું છે. માટે મારે સ્વતંત્ર રીતે જમવાની વ્યવસ્થાની જરૂર હતી. આ મહારાજ અહીં સારી મિઠાઈ અને રસાઈ પૂરી પાડે છે, તમે બધા વખાણી વખાણીને ખાએ! છે! પણ તમે જાણતા નંદે હૈ। કે એ સંસ્થા મને આભારી છે. સવારમાં મગ ખાવાની વ્યવસ્થાથી સીધર્મને ખાધ આવતો નથી. ત્રીજો નિયમ એ કે મિત્રા ન કરવા. કેમ, તમને એમ લાગે છે કે મારી પત્નીને જોઈ જાઓ એ અદેખાઈથી મિત્ર નથી કરતા! મારી પત્નીને કૈઇ જુએ જ નહખાસ કરીને તેને ચૂલા આગળ સતીત્વ ચડયું હતું. તે દિવસથી–અને જૂએ તાપણુ રેલવેના ભયસૂચક ફાનસ જેવા, મેટા, આખા કપાળને રાકીને પડેલા, લાલ ચાંલ્લા સિવાય બીજું કાંઇ દેખાય જ નહિ ! પણ મિત્રાથી અમારા પરસ્પર ધર્મોમાં અગવડ પડે છે અને મિત્રા માટે સ્થિતિ કફોડી થઇ જાય છે, માટે મિત્રે ન કરવા, અલબત, તમને ખયાને મત્રીદ્વારા વાત કરીને લખવાના કામમાંથી થાક ખાવાના વખત મળે છે, પણ મને સતીએ જે સંગ્રહણીના રાગ આપેલા છે તે એ જ કામ કરે છે. તેનાથી થાક ઊતરે છે અને મિત્ર થતા નથી. તેમ છતાં રખને કાઈ મિત્ર થઈ જાય એવી ખીકથી અંધા વખત લખવામાં જ ગાળું છું.
૨૭
