ફ્લૉરેન્સ નાઇટીંગેલ છુપે નામે લીહર્સ્ટની પાસેના સ્ટેશને ૧૮૫૬ ના ઑગસ્ટ મહિનાની ૮ મી તારીખે કાંઈપણ ધાંધલ વગર આવી પહોંચ્યાં, અને થોડા વખતમાં લીહર્સ્ટ પહોંચી ગયાં. લોકવાયકા તો એવી છે કે તે પાછળને બારણે ઘરમાં આવ્યાં, પણ તેમના જુના રસોઈઆએ તેમણે માથાપર ઓઢેલું હતું છતાં પહેલવહેલાં ઓળખી કહાડયાં. મિસ ફ્લૉરેન્સ લડાઈમાંથી પાછાં આવ્યાં છે એ વાત લીહર્સ્ટમાં અને પાસેના ગામડાઓમાં તરત ફેલાઈ ગઈ અને લોકોએ ધણી ખુશીથી પોતાનો આનંદ પ્રદર્શિત કર્યો હોત પણ કાંઈપણ બાહ્ય ધાંધલ કરવાની મિસ નાઇટીંગેલે સાફ મના કરી.
કેટલા દિવસ સુધી લોકોના થોકેથોક દૂરદૂરનાં ગામોમાંથી તેમને જોવાને માટે લીહર્સ્ટના રસ્તાપર એકઠા થતા હતા. કેાઈ ગાડીમાં આવતા, કોઈ ચાલતા આવતા, તેમાં વળી કેાઈ ઘોડેસ્વારો પણ હતા, અને સંખ્યાબંધ સોલ્જરો હતા; તેમાં કેટલાએકના હાથ ભાંગેલા હતા, કેટલાએકના પગ ભાંગેલા હતા, જેમની મિસ ફ્લૉરેન્સે હોસ્પીટલમાં સારવાર કરી હતી, એવા અનેક લોક એકઠા થતા; પણ તેમાંથી ભાગ્યે જ દસ માણસે તેમને નજરે જોયાં હશે. તે સર્વને તે મળી શકે એ તો અસંભવિત જ વાત હતી. તેથી જેને કાંઈ ખાસ જરૂરનું કામ હોય, કાંઈ પૈસાની મદદ જોઈતી હોય, તે ચીઠ્ઠી લખીને તેમની બાઈ નોકરને આપતાં, અને તેનો જવાબ મિસ ફ્લૉરેન્સ તરત લખી આપતાં સર્વેને મદદ કરવાની તેમની ઈચ્છા તો હતી જ, પણ લોકેાની ભીડ એટલી થતી હતી કે સર્વેને તે જો ઘર આગળ બેલાવે તે લોક માઈ શકે જ નહિ.
લંડનના લોકો પણ તેમને દમામ ભરેલો આવકાર આપી ના શક્યા,
