‘કેમ ? મેં તને વારસદાર તો બનાવી જ છે.’
‘પણ એ તો તમારા મૃત્યુ પછી ને ?’
‘હા જ તો. વિલનો અર્થ જ એ કે માણસની હયાતી પછી એનો અમલ થાય. મારી રજાકજા થાય તો તું હોલ ઍન્ડ સોલ વારસદાર બનીશ જ.’
‘પણ હું તમારી રજાકજા સુધી રાહ જોઈને બેસી રહેવા માગતી નથી.’
‘કેમ ?’
‘મારે તો તમારી હયાતીમાં જ બધું હાથ કરવું છે.’
‘ભલે, જેવી તારી ઇચ્છા. હયાતી પછી કે હયાતી પહેલાં, બધું એક જ છે. અંતે તો આ બધી માલમિલકત—વાડી-વજીફા તારે માટે જ છે ને ? હું ને તારી મમ્મી તો આમેય હવે કેટલા દહાડા.’
‘હવે સમજ્યા, પપ્પા... તો લાવો તમારું વિલ..’
‘હમણાં જ સેવંતીલાલને કહીને બૅંકના સેફમાંથી મંગાવી લઉં છું. પણ તું પ્રકાશશેઠને સમજાવી દે.’
‘એમને તમે જ મારા વતી કહી દો કે તિલ્લુએ વ્રત લીધું છે.’
‘શેનું ?’
‘અષ્ટગ્રહ યુતિ થઈ જાય ત્યાં સુધી પુરુષજાતના કોઈ પણ પ્રાણીનું મોઢું નહિ જોવાનું. તમે એમને કહેજો કે હું પણ તિલ્લુ જોડે આડો પડદો રાખીને જ વાત કરું છું.’
‘પણ આવી વાત એ સાચી માનશે ખરા ?’
‘શું કામ નહિ માને ? પ્રમોદકુમારને પરણવાની ગરજ છે અને ગરજને જ્ઞાન ન હોય.’
‘ભલે, તો હવે આ આખી બાજી તારે હાથ છે, હોં દીકરી.’
‘પપ્પા, હવે તમે બેફિકર રહેજો. મારા હાથમાં જે બાજી હોય એમાં બીજું કોઈ જીતી જ ન શકે.’
‘રંગ છે દીકરી તારી અક્કલને, ને રંગ છે તારી હિંમતને.’
