નાહીધેઈને જરા ચોખ્ખાં થાઓ તો હું ભોજનની પણ વ્યવસ્થા કરાવું.'
‘તી ભોજન કાંઈ ભાઈની ભલાઈએ થોડા આપશો ? ગગાની જાન જોડીને આવ્યાં છીએ, કાંઈ સદાવ્રત ઉઘરાવવા નથી આવ્યાં.’
‘આજકાલ મારે આંગણે હજારો માણસોનાં રસોડાં ચાલે છે, એમાં તમે પાંચપચીસ જાનૈયા કાંઈ ભારે નહિ પડો. તમારે માટે હું ખાસ મિષ્ટાન રંધાવીશ.’
‘તી મિષ્ટાન્ન તો કાકા કહીને ૨ંધાવવાં પડશે ને ? ઉપકાર થોડો કરો છો ? અમે તો વરવાળાં કહેવાઈએ. અમારો હાથ ઊંચો ને કન્યાવાળાનો નીચો.’
‘હવે તમે બહુ ઊંચાનીચા થયા વિના છાનાંમાનાં અહીં રહો. નહિતર પછી...’
‘નહિતર પછી ? નહિતર વળી તમે શું કરી લેવાના છો ?’
‘નહિતર મારે તમારી સામે પોલીસ પગલાં લેવાં પડશે.’
‘પોલીસ પગલાં ? કારણ કાંઈ?’
‘તમે આ બંગલામાં ગેરકાયદે ગૃહપ્રવેશ કર્યો છે.’
‘લ્યો સાંભળજો સમાચાર ! અરે, અટાણાના પહોરમાં પ્હણે દરવાજે ઊભા રહીને જકલ વેવાણ્યને હાથે મારા ખીમચંદનું પોંખણું ન કરાવ્યું, એટલે તમને ગેરકાયદે ગૃહપ્રવેશની વાત સૂઝી ને ?’
‘તમે સહુ અત્યારે મારી દયા ઉપર જ છો.’
‘હવે હાંઉ કરો, હાંઉ, ભગવાનજી વેવાઈ. તમે તો બવ રોનક કરી અમારી. તમે તો સળંગ સુગલી નીકળ્યા.’
‘સુગલ નથી કરતો. સાવ સાચું કહું છું. તમારે લોકોએ અહીનાં અન્નક્ષેત્રમાં અષ્ટગ્રહ યુતિ સુધી રહેવું–જમવું હોય તો તમને છૂટ છે. લાખ ભેગી સવા. બાકી, તમારા ચિરંજીવી ખીમચંદને તમે મારો જમાઈ બનાવવા માગતા હો તો ખાંડ ખાઓ છો.’
