‘ખીમો કાંઈ મારા ખિસ્સામાં છે કે કાઢીને હાજર કરી દઉં ?’
‘ખિસ્સામાં નથી તો બીજે ક્યાં છે, ઇ ઝટ બોલી નાખો, નહિતર થાશે જોયા જેવી.’
‘હું પોતે જ અત્યારે મારા વિલનાં કાગળિયાં લેવા માટે તિલ્લુને શેાધું છું. મને જ ખબર નથી કે એ ક્યાં ચાલી ગઈ છે.’
‘તમારી છો।કરી તો ગઈ, પણ ભેગા મારા છોકરાને શા માટે લેતી ગઈ?’
‘રિહર્સલ માટે જ તો...’
‘શું?’
‘એના નાટકની રિહર્સલ માટે જ.'
‘પણ આ તો નાટકનું ચેટક કરી નાખ્યું એનું શું?’
‘એ માટે તમે જ જવાબદાર છો.’
‘કેમ ભલા ?’
‘તમે બધાએ મળીને એને રિહર્સલમાં ખલેલ શા માટે કરી? તમે લોકોએ એને શાંતિથી અહીં રિહર્સલ કરવા દીધી હોત તો એ શ્રીભવન છોડીને બહાર જાત જ નહિ.’
‘લ્યો સાંભળો સમાચાર! આ તો ચોર કોટવાળને દંડે એવો ઘાટ થયો.’
‘દંડીશ જ, હું તમને જ દંડીશ. મારી દીકરીને અહીંથી નસાડવા બદલ હું તમને જ જવાબદાર ગણું છું. સેવંતીલાલ, જાઓ, પોલીસ કમિશનરને ફોન કરો, ને આ આખીય જાનને લોક અપમાં પુરાવો.’
‘અમારો કાંઈ ગુનો ?’
‘મનુષ્યના અપહરણમાં મદદ કરવાનો.’
ગિરજો બોલ્યો : ‘શેઠ, અત્યારે ઘરણટાણે પોલીસનાં લફરાં કાં ઊભાં કરો છો ? આપણી પૂજા ખોટી થાય છે, અષ્ટગ્રહ યોગની તૈયારી જ છે.’
