ભૂમિકા માટે…’
‘મુઓ એ કાર્તિકેય.’
‘અરે, ઇન્દ્રના સેનાપતિને ગાળ દેવાય ?’
‘પણ આ ખીમચંદ ક્યાં સાચો સેનાપતિ છે ? આ બધું નાટક જ છે.’
‘આ નાટક જ નખોદ કાઢશે એમ લાગે છે.’
‘કેમ ?’
‘નાટકમાંથી ચેટક ન થાય તો મને કહેજો.’
માળીની ઝૂંપડી વળોટ્યા પછી ફરી પાછું ચડાણ આવ્યું. અહીં વધારે માણસોની લોથો ઢળી હોય એમ લાગ્યું. માનવશરીરોના એ ગંજમાંથી ઊંડેઊંડેથી આછા ઊંહકારા ઊઠતા હતા. એ ઉપરથી લાગતું હતું કે છેક તળિયે દટાયેલા કોઈ માણસના ખોળિયામાં હજી જીવ ૨હ્યો છે ખરો. પણ અત્યારે સહુ પોતપોતાના જીવ બચાવવા નાસભાગ કરે છે એમાં પણ કોને બચાવવા જાય ?
‘આપણા બંગલામાં આજે હજારો માણસની હત્યા થઈ ગઈ હશે.’
‘પણ એમાં આપણો શું વાંક ? આપણે થોડી એમની હત્યા કરી છે ? લાઈટ બંધ થયું એની જ આ મોકાણ.’
‘પણ આ હત્યાનું પાપ તો આપણે માથે ચડે ને ?’
‘હું તો તમને પહેલેથી જ કહેતી હતી કે આ બંગલો ન લેશો. લાટસાહેબના વખતથી જ આ જગ્યા વહેમવાળી ગણાય છે.’
‘પણ અહીં આવીને તો આપણે સુખી થયાં. લાટસાહેબની સાયબી ને સરનો ખિતાબ પામ્યાં.’
‘હવે એ ખિતાબને શું ધોઈ પીવો છે ? લાટસાહેબો આ દેશમાંથી ગયા, પછી સર કે લેડી સામે કોઈ નજર પણ ક્યાં નાખે છે ? ઊલટાનું આ વહેમવાળા રહેઠાણમાં આ રામાયણ
