જ પાકી જેલમાં લઈ જવા આવ્યો છું.’
આ સાંભળીને સર ભગનની આંખે ફરી અધારાં આવવા માંડ્યાં, પણ ત્યાં તો તેઓ પોતાની કેડિલેકનું ભૂંગળું સાંભળીને સાવધ થઈ ગયા.
એ કેડિલેક તિલ્લુ જ હાંકતી હતી. અત્યારે એ મને છોડાવવા આવતી હશે, એવી સર ભગનને આશા બંધાઈ. પણ ત્યાં તો એ કુશાદે મોટરગાડી હૉર્ન બજાવતીબજાવતી ઝડપભેર જેલખાનું વળોટીને સીધી નૅશનલ હાઈવે તરફ દોડી ગઈ.
એ રાષ્ટ્રીય ધોરી માર્ગ જલાલપર–બાદલાની દિશામાં જનારો હતો.
એ કેડિલેકનું સ્ટીઅરીંગ વ્હીલ તિલ્લુએ સંભાળ્યું હતું. એની બાજુમાં મીંઢળબંધો ખીમચંદ બેઠો હતો.
વરરાજા વારેવારે નવવધૂને વીનવી રહ્યા હતા :
‘જલાલપર જાવાનું માંડી જ વાળો. ત્યાં આપણને એકેય ચીજજણસ નહિ જડે.’
‘મને તો કાર્તિકેય જેવા એક તમે મળ્યા છો એ જ બસ છે.’
‘પણ ત્યાં ગામડાગામમાં આપણને…’
‘હનીમૂન માટે હું ગામડાગામની જ શોધમાં હતી.’
‘પણ ત્યાં તો પાણી પણ અમારી પાંદરડી નદીનું જ પીવું પડે.’
‘એવા પાણીમાંથી જ કાર્તિકેય જેવા પ્રતાપી નરપટાધર નીપજતા હશે.’
નૅશનલ હાઈવે ઉપર આ વરઘોડિયાંને લઈને કેડિલેક ઝડપભેર ધસમસતી રહી.
