‘પણ મને આ તારા સત્યભામાના રૂસણાંનો નાચ જરાય નથી ગમતો.’
‘પ્રમોદકુમારને તો ગમે છે ને?’ તિlલુએ પૂછ્યું અને પછી ભારપૂર્વક ઉમેર્યું :
‘પ્રમોદકુમાર તો સત્યભામા સિવાય બીજી કોઈનું નૃત્ય જ પસંદ નથી કરતા. નહિતર, શ્રીકૃષ્ણને પણ અષ્ટગ્રહીની જેમ અષ્ટ પટરાણીઓ ક્યાં નહોતી ?’
‘પણ માનવજાત ઉપર આવી આફત ઘેરાઈ રહી હોય ત્યારે તું મોહિનીઅટ્ટમમાં જ અટવાઈ રહે એ મને બિલકુલ પસંદ નથી.’
‘પણ પ્રમોદકુમારને તો પસંદ છે ને ? મારે તે પ્રમોદને પ્રસન્ન કરવો કે તમને પ્રસન્ન કરવા ?’
‘પ્રમોદને સ્તો.’
‘હવે સમજ્યા. પ્રમોદધન મુજ સ્વામી સાચા. તો એ મોહિનીઅટ્ટમને બદલે કુચી–પુડી કરવા કહે તો એ પણ નાચી બતાવવું જોઈએ.’
પિતાપુત્રી વચ્ચે આ વાતચીત ચાલતી હતી એવામાં લેડી જકલ ત્યાં આવી પહોંચ્યાં.
તિલ્લુ પિતાને કહી રહી હતી :
‘મારે તો તમે કહો એમ નહિ, પણ પ્રમોદકુમાર કહે એ પ્રમાણે નાચવું પડે.’
લેડી જકલે વચ્ચે ટહુકો કર્યો.
‘હમણાં ભલે ને પ્રમોદકુમાર તિલ્લુને નચાવે. પણ પરણ્યા પછી તો મારી તિલ્લુ જ પ્રમોદકુમારને નચાવવાની.’
‘દીકરી તો તે તમારી જ ને ? એમાં વિણામણ શાનું હોય?’
‘તે શું મેં તમને નચાવ્યા છે? એ વાતમાં શો માલ છે !’
‘પેલો ગિરજો તો આપણાં લગન વખતે જ બોલી ગયેલો કે
