ચિત્તને ખોલ નવ–જગતને 'નસીમ';
આ જગતને તે વીસરી જોયું !
'આસિમ' રાંદેરી
વચ્ચેથી પ્રેમ–રૂપના પરદા ઉઠાવી જા,
દિલ એક છે નઝરને પણ એક જ બનાવી જા.
દિલને તું દર્દ, દર્દને તું દિલ બનાવી જા;
બિંદુમાં સિંધુ, સિંધુમાં બિંદુ સમાવી જા.
તું રૂપ છે, હું પ્રેમ છું, તું જીવ, હું શરીર;
હું શું બતાવું? તું જ જગતને બતાવી જા.
હા, હા, જીવનનું દર્દ, રુદનમય તો છે છતાં;
મેહફિલ છે ચાર દિનની હસીને હસાવી જા.
મળશે એક અન્ય ધામ પણ ભક્તિ–નમાઝનું;
મસ્જિદ ને મંદિરની તું હદને વટાવી જા.
જેને તું સુખ કહે છે, તે દુઃખનો જ અંત છે;
સુખ જોઈએ તો દુઃખમહીં જીવન વિતાવી જા.
સુખ–દુ:ખનો જન્મ, ખેલ છે એક કલ્પના તણો;
સુખ શોધમાં જીવનને ન દુઃખમય બનાવી જા.
દુન્યા તજી દે તું, તને દુન્યા મળી જશે;
દુન્યા જો લૂંટવી છે તો દુન્યા લૂંટાવી જા !
મળતા નથી જો એ તો પછી ખુદને ખોઈ દે;
તું એની શોધનો નવો રસ્તો બતાવી જા.
