તુઝીકો દેખના, તેરી હિ સુનના, તુઝમેં ગુમ હોના:
હકીકત, મારિફત એહલે તરિક્ત ઇસ્કો કહેતે હય,
રિયાસત નામ હય તેરી ગલીમેં આનેજાનેકા:
તસવ્વરમેં તેરે રહેના, ઇબાદત ઇસ્કો કહેતે હય.
જો તુઝમેં ઔર તું જિસમેં ફિર ઉસકો ઢૂંઢના કયસા ?
યે હિ હય બેખબર ગફલત, જહાલત ઇસ્કો કહેતે હય.
પ્હડા કલમા બૂતોંને ઔર ગવાહી દી દરખ્તોંને:
નબૂઅત ઇસ્કો કહેતે હય: રસાલત ઇસ્કો કહેતે હય.
રહા મુઝમેં બશિકલે રુહ પર સૂરત ન દિખ્લાઈ:
ઇસે કહેતે હય બેગૈરત, મૈયત ઈસ્કો કહેતે હય.
કટાયા સરકો સિઝદેમે, યે હિ ઉમ્મતકી ખાતિર મૈં:
યહાદત ઇસ્કો કહેતે હય : ઈબાદત ઇસ્કો કહેતે હય.
નઝર આયા હય જો જલવા, મૈંને તાહ વ યાસીનકા :
ખા ખા કર કસમ કુરાને, સૂરત ઇસ્કો કહેતે હય.
તેરા આશક, તેરા શયદા, તેરા મફતૂં વ જાંદાદહ્:
તેરા ખાદિમ, તેરા બન્દા, હિદાયત ઇસ્કો કહેતે હય.
(ગઝલે હિદાયત)
એનો ભાવાર્થ આ પ્રમાણે છે:–
ખપી જવું પ્રેમમાં તારા, સમર્પણ એ અમે કહીએ :
દફન થવું શેરીમાં તારી, અમારું સ્વર્ગ એ કહીએ.
સ્તુતિ તારી જ બસ! સુખવી, તને જોતાં જ ગૂમ થઈએ:
મીમાંસા, સાંખ્ય ને તત્ત્વો, બધું એમાં અમે કહીએ.
સફર તારી ગલી માં તે, શહનશાહી અમે કહીએ :
રહેવું ચિન્તને તારા, પરાભક્તિ અમે કહીએ.
તું માં છે જે-તું છે જેમાં, પછી શું શોધવું તેને ?
ખબર નહીં એ જ અજ્ઞાની અગર ગાફિલ અમે કહીએ.
ઋચા આ વેદની શીખ્યા, બધું બ્રહ્માંડ સાક્ષીમાં :
અસલ એ શબ્દ બ્રહ્માનો, પ્રભુવાણી અમે કહીએ.
નિરાકારે રહે અન્દર મગર દર્શન ન દે દિલબર:
વગર તું તે નફટ જીવતર અગર મૃત્યુ અમે કહીએ.
