લઈ સ્કંધ પર વીણા મધુરી, ગાઉં તારુ બિરદ હું,
પણ જીવ ચહે અમૃત અધરના, ઘૂંટડા ક્યમ વીસરે ?
સંદર મનહર પ્રેમના, નિર્મળ ઝરામાં નાહીને,
નાહ્યો જગતને તુજ માટે, ટેક તે ક્યમ વીસરે?
છૂટી છૂટી પડી કર્પૂર ગૌર કપોલ પર અલકાવલી,
રૂપ નાગણી અંતર ડશી, દુખદંશ તે ક્યમ વીસરે ?
બતલાવું પ્રાણ ! ઉપાય, ઘાયલ પ્રેમી કેરા વૈદનો,
કરી પાશ કંઠ દ્રશ્યા વિના, ચિત્ત ઝેર તે ક્યમ વીસરે?
કામી વિચાર કરે કરોડો, ચિત તથાપિ શું કરે,
પણ પ્રેમીની પળ પળ કદાપિ દુઃખથી ક્યમ વીસરે?
આવી લહર સુગંધી લહેરાતી સુગંધી અલકથી,
પેગામ આપે પણ નહિ તું, ચિત્ત તે ક્યમ વીસરે ?
અંતર રુધિર રુશનાઈએ, લખું લેખ નભપાટી ઉપર,
પ્રેમી તણા બહુ રંગ તે, શૂન્યાત્મમાં ક્યમ વીસરે?
શાણા સનેહીનો સનેહી, મસ્તમાં મસ્તાન બાલ,
વીસરે ક્યમ વીસરે, તવ મધુર મુખ કયમ વીસરે ?
હું કરું છું યાર યાર યારને ના દરકાર લગાર;
ખ્વાર છું ભરપ્યારમાં યાર ન ઈન્તિજાર લગાર..
ઘડી ખફા ઘડી ખુશી ઘડીક ગુમાની મિજાજ,
મરજી તમારી સાચવ્યે છું યાર ન કરજદાર લગાર.
હજાર ગુલેલાલા લઈ આવીને બતલાવશે,
રંગ આ દિલ દાગને યાર નહિ ગુલઝાર લગાર.
