ઝખમ દુનિયા ઝબાનોનાં મુસીબત ખોફનાં ખંજર.
કતલમાં એ કદમબોશી ઉપર કયામત ખુદાઈ છે.
શમા પર જાય પરવાના મરે શીરીં ઉપર ફરહાદ,
અગમ ગમની ખરાબીમાં મઝેદારી લૂટાઈ છે.
ફના કરવું–ફના થાવું, ફનામાં શહ સમાઈ છે,
મરીને જીવવાને મન્ત્ર, દિલબરની દુહાઈ છે.
ઝહરનું નામ લે શેાધી, તુરત પી લે ખુશીથી તું,
સનમના હાથની છેલી હકીક્તની રફાઈ છે.
સદા દિલના તડપવામાં સનમની રાહ રોશન છે,
તડપ તે તૂટતાં અન્દર ખડી માશૂક સાંઈ છે.
ચમનમાં આવીને ઊભો, ગુલો પર આફરીં થઈ તું,
ગુલોના ખારથી બચતાં બદનગુલને નવાઈ છે.
હજારો ઓલિયા મુરશિદ ગયા માશૂકમાં ડૂલી,
ન ડૂલ્યા તે મૂવા, એવી કલામો સખ્ત ગાઈ છે.
આંસુડાં મારાં લુવે એ મૂરતિ કો' કોણ છે ?
ચાલે જિગર પાણી થઈ, રોકનારું કોણ છે ?
જામો નિરંજન નામનો, હું પ્રેમનો ઘેલો ફકીર,
એ જ જામો એ ફકીરી, ટાળનારું કોણ છે ?
છે દુનિયા ? તે નિત્ય હો; ના છે નહિ, તો શું જુઓ ?
છે ખરી ને છે નહિં;-એનો દીવાનો કોણ છે ?
સાચો સદા છે પ્રેમ, જેશું દુનિયા બાધી હરામ,
દુનિયા પ્રેમ નથી, તો નીતિ રીતિ કોણ છે ?
