કણી દેતાં જિગર દીધું, ગમીનું જામ પી લીધું,
તૂટી દિલની લગામો એ, ગુનેહગારી અમારી એ.
“ખુદાની બન્દગીમાં કર મને શામિલ તું દિલબર !”
કહ્યું મેં તે ન સુણ્યું તેં , ગુનેહગારી અમારી એ.
લવ્યો બે ઈશ્કના બોલો, અધૂરું કાંઈ તું બોલી,
ગણ્યો મેં ઈશ્ક એ બોલે, ગુનેહગારી અમારી એ.
“અયે દિલદાર ! તું દિલમાં ગુલોને રાખનારી છે.”
હમે એ સૌ કહ્યું જૂઠું, ગુનેહગારી અમારી એ.
ખુદા જાણે ગઈ તું ક્યાં? ખુદા જાણે ભમ્યો હું ક્યાં ?
જૂઠી આશા ધરી હૈયે, ગુનેહગારી અમારી એ.
કરી પેદા તમે આશા, અમે તેની બન્યા ક્યામત;
અરે! એ ખૂનને માટે ગુનેહગારી અમારી છે.
ગુના લાખો મહીં છું હું, મગર તુંને કર્યું છે શું?
હવે એ પૂછવું તે એ ગુનેહગારી અમારી છે.
સજા હું ભોગવું હા ! સબબ વિણ રોઉં છું કો દી,
સજા એ વેઠવામાં એ ગુનેહગારી અમારી છે.
ગુનામાં જે ગુનેગારી સજામાં જે ગુનેગારી,
સજાથી છૂટશે ક્યારે ગુનેહગારી અમારી એ.
હવે આ ગીત ગાઉં છું, હવાને હું સુણાવું છું,
દીવાનાની દીવાનાઈ ગુનેહગારી અમારી છે.
દીવાનો તો કર્યો છે તેં, કર્યો આ ગીત ગાતો તેં,
ગુનેહગારી તમારી એ ગુનેહગારી અમારી છે.
