આ પાનું પ્રમાણિત થઈ ગયું છે.
[૮૦]
ન સૂર્ય જ્યોતિ જેવું કો ન ચંદ્રિકા સમું,
અનામી નર એવું ખલક સૌ ચહી રહી !
રસે રસાય જ્યાં બધું જ સમરસે શમી,
ન આભ અવનિ કેરી ભિન્નતા તહીં રહી !
ન દિવસ, રાત, કાળ, સ્થાન, રંગ, રૂપ કો;
અખંડ એકતાર લહર એ મહીં રહી !
ધગે ન ધામ કે ન ભોમ શીતથી ધ્રુજે,
તૂટેલ તારને જ એ થીજી દહી રહી !
અનંત વિશ્વમાં સમાય દેવજ્યોતિ એ, .
દશે દિશાથી સ્નેહધોધ શી સહી રહી !
ડૂબ્યાં પ્રપૂર્ણ એ રસે, તર્યાં જ તે બધાં,
અચૂક અમર બુટ્ટી એવી છે જહીં રહી!
ઉતારી દેહપટ જુઓ બધું જ બ્રહ્મ આ !
અદલ જુદાઈ ત્યાં પછી કોની કહીં રહી?
તારા ઘા પર ઘા મને મારી રહ્યા,
પ્રભુ ! તોય તે ઝીલું હું પુષ્પ સમા;
મારો જીવનઘાટ ઉતારી રહ્યા,
પ્રભુ ! કેમ ગણું પછી તે વસમા?
મારી મટ્ટી છુંદાઈ પિસાઈ રહી,
મારી જિંદગી ઝૂકી ઝુમાઈ રહી,