________________
કંઇક સારી છે પણ તેમાં કંઇ નિયમ્ નહિં હોવાથી તેમજ મહેતાજી ફૂર તથા સ્નેહ વગરનાં હોવાથી તેનું સારું પરિણામ થતું નથી. માબાપને - કરાઓ કંટાળો આપે નહિ અને કેટલીક વખત છૂટા રહીને પોતે મનગમતી રમતે રમે એ વાતે માબાપ ડેકરાને ગામઠી નિશાળે મોકલતા હશે, તેમાં ભણવાનું ઘણું જ ઓછું છે, પણ જો સારી રીતે ગામઠી નિશાળની પદ્ધતિ કરવામાં આવે તે ઘણીજ સારી થાય. મામી નિશાળમાં ભયે પણ બરાબર નિશાળે જો બહેને, મારી માની સેાડમાં બેસી રહે, મારી તારી મા છાતી ને હું તે જે તથા માની સખીએ વાત કરતી તે હું સાંબળાને. હું માની શેડ છોડીને જવલેજ જેતે હતે. કોઈ ઇખતે મ અને પડોસણુના મનમાં આવતું કે, છોકરી નિશાળે નહિ જશે તે મૂર્ખ રહેશે તેમજ વાતચીત કરવામાં વિતા નડે છે, તેથી મહેતાજી તેડ કરવા બપારે આવે તેને બેલાવીને મને મોતા, કઈ કઈ વખતે જાને ના કહે તથા માને બાઝીને રહેતા, તથા કેશને મજબૂત પકડીને રહે પણ ઈશ્વર મહેતાજી ધાતકી હતા તે ઉપર સેટી લગાડીને હાથ છેકવીને લઈ તે, મને નીશાળમાં મારતા, એક વખતે ગમે તેમ કરીને ની થાળમાં ન જવું એવું કે મનમાં ધાર્યું, હું બધાને પકડીને રહે એક વે કે બીજાને પકડી ને લાતેથી માને. ઘણા ઘણા ઉપાયો કર્યા પણ હું તે એત્રિો આ શો છે કે ખુશીથી ચાલીને ગયે નહિં પણું ન, ઘરવાળી નષ મહેતાજી છેડે એવા નતા. જેમ મારી હઠ તેને તેનો ઉપાય તે, આખરે તેઓ કટાબતારે ઘરનું કામકાજ કરનાર પાડીને કહીને મને ઉપાડીને નિશાળે મેળે, રસ્તામાં હું રે તથા વાટીને મારા ચાહ નિશાળમાં ગયા પછી ઘાતકી ઈશ્વર નાથ બાંધ્યા, હાથ માં નાંખીને તેમાં લખવાની પટી વરી. અને ઉદય બેસ કરવા કહ્યું, હું તેને હતા, પછી રોટીને માર મા આવી રીતે પા એક કલાક ગયા પછી મને છે અને કહેવાયું કે હું દરજ નિશા બra કમ વિના આવીશ. તે પ્રમાણે છે કેટલાક દહાથ નાખે, પણ શીખવાનું તે શું છે? મનજીની વિવા કેટલી? કે ગુજરાતના ગામડાના
