________________
ધધ ખાધું, પછી . મીનસનું ઔષધ ખાધું પણ રોગ સારો થયે નહિ. બહુ ઉપચાર કર્યો ૫ણું કંઈ વળ્યું નહિ. જ્યારે મારા બાપ માંદા પડ્યા ‘ત્યારે તેમનો ઉચ્ચાર ૪ર વર્ષની હતી. તેમને બાપ શિવચંદ છવતા હતા. ડાક મહિના ખિમાંથી આવી તે વેળા કારખાનું ધ ર ચાલતું હતું. માઈ પણ સારી થતી હતી. તેથી કેટલાકે કારખાનું વેચાતું હોવાને આમા, મા બાપે તેની કિંમત બહુ માંગી. એક પગે છ હજાર રૂપીઆની માગણી કરી પણ મારા પિતા કારખાનું વેચવાની સાફ ના પાડી. ત્યારે પેલા એ દરમહિને ૩૦૦ રૂપિયત ઘેર બેઠા આપવાનું કહ્યું તે પણ ભારા બાપે ના પાડી. રાગ વધવા લાગે, આખરે તેમાં વિરાર • કર્યું કે દીવ જાઉં તે કદાચ હવા ફેરપી સારે થાઉં. તેને વિચાર થયાદી એકદમ જાને વિચાર કર્થો. તરત તૈયારી કરવા માંડી, દીન જવા માટે પહેલાં અગબેટ નાની એક વહાણુમાં જવાને બદલત કર્યો. મારી ભાને ઊભ- રેપી ભરતાં આવડતી હતી તેથી કેટલુંક ન બજારમાંથી લીધું, તેમજ માએ માનતા માની હતી કે મારા પિતા માણ થાય, તે ત્યાંની આશાપૂરી માતાને ઘંટ ચઢાવો તેથી એક મેટ ઘટ વેચાત લીધે, અમે બધાં વકાણુમાં બેઠાં. આ પહેલી મારી સ્સિાની મુસાફરી દતી, સાથે પાંચ છ દિવસ લોયુ લીધું અમે એટલે મારે દાદે, બાજ, મા, વિઠ્ઠા અને હું આટલા જણ વહાણુના બંડારીઆમાં રહેતા હતા. ; વહાણૂમાં પરચુરણ સમાન છે ને. તે વેળાએ ભર ગોસમ હતી એટ{ જે વ સ્તુને બેસવાને વધારે વખત નહો, વહાણુ નાનું હતું, સૂવાની કેબી| નમાં સમુદ્રનાં પાણીની લાટ આવતી તેથી કંઈક બીજતું સમુદ્ર તે મેં મુંબઈમાં ઘીવાર જોયે , એટલે સમુદ્રની નવાઈ લાગતી હતી, ૫) જ્યારે વાણુ ચાતું અને સફેદ શર્ટમાં દવા હારારો હાલતું, ત્યારે બહુ જ જણાતી. મારવાના કરાઓ ઉપર ચઢીને રઢ સંકેલાતા, આ સપાસ ફરતા તથા દીવા મૂકવા જતા તેને દેખાવ જોઇને છેકરાની દિ! તને ધન્યવાદ આપવાની ઈછા થતી હતી અને તેની સાથે મારી પ તેમ કરવાની મરછ થઈ.
