________________
(૨૨) પના હતા તે એટલી તીખી જણાતી હતી કે છાતીમાં ગયાથી ચરચર - ' ‘ળતું હતું. બ્રાંડીને આંગળી પર લઇને રીવા ઉપર ધરતઃ, તેતેમાંથી આસમાની બળતું નીકળતું તે જોઈને અમે ખુશી થતા હતા. મારા બાપને ૧વહાર માર હતો, અડોશી પારસીની સાથે બોલતા ચાલતા હતા, પશુ ની બહુ ચાકરી કરતા હતા, અમારે ત્યાં વખતે વખન પદ આવ-. તા હતા. ટૂંકામાં મારા પિતાને વૈભવ સર્વ રીતે સારું હતું, તેને - વટાર પણ સારે છે. પ્રકરણ ૬ ઠું. પિતાના મરણ પછીની હાલત, મારા પિતાને દધો પણ થયા પછી અમે ગુબઈ આવવાને ધચાર કર્યો પણ તે વખતે વરસાદની ઋતુ ઘોડી તી. કે વાણુ કે અમે ગટ રાલતી પહેલાં તે આગબોટ ય અાવતીજ બહાતીતેથી આમલેટ જાતે કયાંથી ? બધાએ કહ્યું કે ચાર મહિના પછી વહાણ દરિયામાં ગાલ, ઇડીને જવાને માર્ગ નથી તેથી ચાર મહિના નાના લાચારીથી વિચાર કર્યો, એટલામાં દાદ માં હશે. તેને તાવ . તે તાવમાં " શિવચંદ પવાસી થયા. રાક પછી એક મહિને ને પાંચ દિવસે પિતાના ને મળવા ગમ, તેને પણ હું બાળવા ગમે નહિ કારણ કે તે વેળાએ હું નાનો હતો તેથી એક સગાને કંઇક આપીને tiઘની ઉત્તી થી, હવે અમે ન ત્રણ જ રહ્યાં. ભારે કાઠે માઈમાં રહેતા , દીપની ઝાંખી માં મારા મનમાં હજી પણ મિતરેલી છે હું નાનપણમાં 9 +ખતે દીવ ગમે ને તેથી હnય તેની છાપ રહી દોષ, એ પરમીઝનું બા છે તે કય રે પારગીઝના હાથમાં આવ્યું તેનું વર્ણન કરીને વધારી યદાને નથી. વિ છે મુંદર બેટ છે, તેની આસપાસ ફરતો ક્રિટ છે, કેટ wલાક દાન છે. તે દાન ઉપર સંતરી.
